اگر همه چیز رو به چشم درس نگاه کنیم و جدی نگیریم راحت دست به کار می شیم و ترس از شکست معنای خودش رو از دست میده. راحت زندگی می کنیم راحت ریسک می کنیم راحت ارتباط برقرار می کنیم. دنیای رقابتی امروز واقعا آدم ها رو تحت فشار قرار داده. داشتن چنین ذهنیتی فشار بی نقص بودن رو از روی دوش آدم برمیداره. یعنی شکست رو به چشم درس گرفتن ببینی و با موفقیت هم به خودت مغرور نشی فقط از مسیر لذت ببری! یک دم زندگی در دنیا رو برای خودمون زندگی کنیم و مسائل زندگی رو جدی نگیریم چون ما ذره ای در دنیای مکان و زمان بیش نیستیم و بزودی دیگه نیستیم مثل هزاران نسلی که دیگه نیستند.
فکر می کنم دیل کارنگی جزو اولین افرادی بود که در مورد رشد شخصی کتاب نوشت. آدمی که خودش از صفر شروع کرد و به همه چیز رسید. کتاب آیین زندگی هم کتاب بسیار خوبیه ولی کتابی که به طور مفصل در مورد رموز موفقیت صحبت کرده و اون هم کتاب قدیمی هست کتاب جادوی فکر بزرگ هست که بین بهترین کتاب هایی هست که خوندم.