گذر از حکومت

[Dariush]

آری، من هم تا همین چندی پیش یه آنارشیسم به چشم یک نوع سرکشی نوجوانانه و بدور از واقعیات زندگی نگاه میکردم، الان اما، با وجود فاصله‌یِ زیاد با یک سناریو‌یِ منسجم با پشتوانه‌یِ تجریی و روانشناسانه‌یِ لازم، اکثر حملات محافظه‌کارانه به آنرا سوگیرانه و پایه‌هایِ آن‌ها را بر آب میبینم.

مهمترین انتقادی که بر اندیشه‌ی آنارشیسم وارد می‌شود، به بی‌نظمی و عدم وجودِ ساوزکاری قطعی برای مواجهه با مجرمان اشاره دارد. در اینجا هیچ مشخص نیست که چه دولتی در حال مقایسه شدن با یک جامعه‌ی آنارشیستی‌ست، اما همانطور که دوستان پیشتر به درستی نشان داده‌اند، 99 درصد از مردم جهان انسانهایی بی آزار و نوع‌دوست هستند، اما به فرض که در جامعه‌ی آنارشیستیِ آرمانیِ ما هیچ راهکاری برای کنترل و مبارزه علیه این مجرمان نباشد، آنگاه نهایت ضرری که ما از وجودِ این اشرار خواهیم کرد آیا هرگز قابل مقایسه با شرارت‌های دموکرات‌ترین دُوَّل حال حاضر هست؟
در ثانی، براستی من هرگز نتوانسته‌ام اثرِ کنترل دولتی در مهار جرائم را حتا ذره‌ای درک کنم! چند درصد از آدمها پس از اینکه براستی خود را متقاعد کردند برای انجامِ عملی مجرمانه، از ترس مجازات دولتی دست به آن نزده و راهی برای دور زدنِ قوانین دولتی یا فریب دستگاه‌های دولتی (که در اکثر مواقع نیز برای مجرمی با اندکی هوش پیدا می‌شوند) پیدا نکرده؟

ویرایش:
نقدی که بر جامعه‌ی بی‌دولت هست
درست: نقدی که بر اندیشه‌ی آنارشیسم وارد می‌شود.