برای اینکه "سفید بودن" در قطب نوعی برتری و بقای نوع ضروری‌ست.نوشته اصلی از سوی کوشا
برای نمونه اگر دسته ای از خرگوش‌های رنگارنگ را در قطب رها کنید،
پس از دیری مشاهده میشود و فقط خرگوش‌های سفید باقی می‌مانند
و زادمان خرگوش‌های دیگر منقرض میشود. چون خرگوش‌های سفید شانس
سازگاری بیشتری با زیستبوم آنجا را دارند بدین گونه پدیده «گزینش طبیعی»
جانداران سازوارتر را با زیستبوم fit و همسان می‌کند.
رول اصلی در گزینش طبیعی را جهش‌های ژنی انجام می‌دهند و در
درازنای هزاران یا میلیاردها سال اگر جهشی به سود جانور و همساز با
زیستبوم او باشد، اصطلاحاً به «شگرد فرگشتیک» معروف است که
به افزایش شانس بقای جاندار میانجامد.
ولی انسان بتوسط هوشمندی برای خود سرپناه و تکنیک و ... درست
کرده و همین شگرد برای او بسنده بوده، مثلا لاکپشت‌ها فله‌ای تخم‌ریزی
می‌کنند و سرانجام برخی از این تخم‌ها جان سالم بدر برده و همین چند
تخم زادمان آنان را گارانتی می‌کند و دیگر مهر مادری و "عاطفه" ندارند.
ولی از جاییکه این شگرد انرژی بسیاری از جانور می‌ستاند؛ کم‌کم کارشناسی
پدید آمد و برای نمونه، انسان‌ها تخم‌ریزی نمی‌کنند (جنین در درون مادر و
محیط داخلی رشد می‌کند) و برای تضمین بقای ژن‌شان عشق و عاطفه‌ی
مادری (نه فقط انسان، بیشتر پستاندارن و ..) پدید آمده است.
تازه انسان قطبی نداریم ولی انسان‌ها هم بنا به درخوری و سازگاری با
زیستبوم به سفید و سیاه و .. تقسیم شده‌اند و برای نمونه زمانیکه اجدادما
از آفریکا به جای‌جای جهان کوچ کردند همگی سیاه بوده اند.
پاسخ با گفت‌آورد