پدافند از حقوق مردان

[Dariush]

اما همانروزی که با سینه ی ستبر و افتخار از قوانین بازی ای (دختر بازی) که دختران به راه انداخته اند دفاع می کردید،به شما گفتم که این بازی تبعاتی هم دارد.بانوان نمی توانند از روز نخست از سکس استفاده ی ابزاری کنند سپس هرکجا که دوست داشتند قوانین بازی را بر هم زنند و از مردان توقع داشته باشند برای رضای اسپاگتی کمک شان کنند.مردان هم آن اندازه گاگول نیستند دیگر،وقتی یک بار،دوبار،10 بار این بلا که دخترکی با اشوه و ناز بی خود و بی جهت پوئن از ایشان گرفته و چند متری آنورتر به ریش بلند ایشان خندیده سرشان آمده،در می یابند که خیر.اینگونه نمی شود.باید از راه دگر وارد شد.

این حرفها کدام است شهریار جان؟!
به یقین می‌گویم که حداقل 90 درصد از آنهایی که به دختران سواری می‌دهند تنها برای همان توجه ِ دختر مربوطه است و گویی نوعی ارضای روانی می‌شوند! از 10 درصدِ مانده نیز 5 درصدشان، دستشان در پوست گردو می‌‌ماند، از آن 5 درصد هم باز درصدی هستند که گیر افتاده و ناگهان خویش را سر سفره‌ی عقد می‌یابند که عاقد دختر را به مهریه‌ی یک پا و یک دست به عقدِ ایشان درمی‌آورد یا همچون این بدبخت دمار از روزگارش درمی‌آورند(در همان ابتدای فیلم دقت کنید که چگونه دختر را آزادنه فرار می‌دهند):



از این میان گروهی شاید دو سه درصدی هستند که خود را به دنبالِ نخودسیاه در سحرای کالاهاری نمی‌یابند!

شما بازیگرانی در یک بازی هستید که قوانین را در آن تماما زنان نوشته‌اند و اگر اسپارتاکوس هم باشید باید درون ارنا بر دیگرانی همچون خود فائق آیید و یا اینکه پله‌ای شوید برای رسیدنِ آنها به مهبل. در این میان اما مردی که از سلاحِ نسوان علیه‌ خودشان استفاده می‌کند بنظرم جایگاهی شامخ دارد! او با گائیدنِ زنانی که قصد سواری گرفتنِ مجانی را دارند درس خوبی به آنها می‌دهد. مقام شامخ‌تر اما از آنِ کسانی‌ست که این بازی را به کلی به رسمیت نشناخته و هرگز کمترین تلاشی برای کسب احترام و توجه موجودِ مونث نمی‌کنند. مشاهدات نشان داده که اینان بیشترین دلبرکان را نیز از آن خود خواهند کرد. نوشِ جان سالارشان و گوارای وجودِ مبارکشان