میدانی یعنی من نمیتوانم طور دیگری با خدا صحبت کنم.
چون ظاهر و باطنم دیگر یکی شده است.
و اصلا نمیتوانم جور دیگری باشم، و دلیلی هم نمیبینم.
مثلا موقع نماز در قنوت بجای اینکه آن دعای عربی را بخوانم، به خدا با زبان فارسی خواهم گفت: خواهش میکنم در این دنیا و آن دنیا کونم نذار، آن دنیا هم حور و بند و بساط بدهی که بچریم و حالش را ببریم خب مرام خودته چرا ازت چیز دیگه ای انتظار داشته باشم حاضرم پات رو بلیسم هرچی بخوای بگم به هرچی بخوای نکرده هم اعتراف میکنم، خواهش میکنم از من چیز بیشتری نخواه که ندارم و هرچی هم دارم خودت بهم دادی آخه من کی از خودم چیزی داشتم که حالا بخوام بهت بها بپردازم!
بقیهء داستان هم همین!
میگه تنها تو را میپرستیم، من میگم بابا اینا همش اراجیف و به من مربوط نیست.
میپرستیم نمیپرستیم واسه من دیگه معنایی نداره اصلا که بخوام بگم.
من میگم بابا بیخیال شو نه تو به پرستیدن من نیازی داری نه من ادعایی دارم نه محدودیتی داری همه چیز داری قدرت مطلق داری بابا من هرجور بخوای اعتراف میکنم که تو همه چیز هستی کارت درسته ولی خب منکه چیزی نیستم ادعایی هم ندارم و این کارها و حرفا رو هم نمیفهمم که چرا و چی اصلا نمیتونم بیا و بیخیال شو و خدایی خودت رو نشون بده و اون کسانی که میخوان تو رو محدود در مفاهیمی نشون بدن من اصلا قبولشون ندارم باورشون ندارم. واسه من تو همون خدایی که وجودم میشناسه، و لاغیر. هرچیزی غیر از این من اصلا نمیفهمم حالیم نیست.
این میشه نماز من. خوبه؟
من اصلا اعتقادی ندارم که بهشت رو به بها میدن و نمیدونم باید واسه هر چیزی که خدا بهمون میده قبلش عملگی کرده باشیم.
من خودم رو میذارم جای خدا، میبینم اگر من بودم دلیلی نداشت همینطوری مفتی هم خوشبختی رو به دیگران ندم، بعد چطور میتونم خدا رو کمتر از خودم بدونم؟ چرا باید باور کنم که خدا غیر از اینه؟
ولی اگر نه خود دین در اساس، یه عده انگار میخوان وانمود کنن که اینطوری نیست. مثلا گفتن بهشت را به بها دهند نه به بهانه، ولی من زیاد به این حرف اعتقادی ندارم! مشکوکم بهش! اصلا چرا چه کسی با چه نیتی این حرف رو زده؟ شاید هم سطحش زیاد بالا نبوده و از روی نادانی این حرف رو زده. بهرحال من اینطور فکر نمیکنم.
خدا اولش هم بهشت رو همینطوری به آدم و حوا داد. دلیلی نداشت نده. ذات خدا این بوده. لطف و محبت و عشق و نیکویی. اینا چیزاییه که خودش به بشریت هم حکم کرده که اینطور باشن و اینطور بکنن، اگر واجب نیست بعضیاش و در هر شرایطی ولی عمل نیک بحساب میاد و پاداش داره.
چرا خدا بهشت رو به بهانه نده؟
بنظر من تنها چیزی که خدا میخواد، ظرفیت و صداقته و اینکه بفهمیم و قدر بدونیم.
احتمالا حداقل بعضی افرادی که از دین و معنویت چنین برداشتی میدن، همونایی هستن که بقول مزدک میخوان مردم رو خر و تسلیم کنن و از اینها بهره برداری کنن.
پاسخ با گفت‌آورد