گفتگو پیرامون کمونیسم و سوسیالیسم

[Dariush]

این هم که نوکران و رسانه ها
و شیفتگان و گول خوردگان سرمایه ، دارند از "جنایت" های کمونیسم می نالند،
برای این نیست که دلشان به روزگار ان مردم و ان ستمدیدگان گرایندی میسوزد،
آنها در پی انند که هرگونه کنش در راستای بستن دست بهره کشان، در تخم خفه
شود کسی جلوی راه بهره کشی ها و چپاول های انان را نگیرد. ما نمیتوانیم
از ترس شانتاژ خاموش بمانیم، زمانی که گفته میشود که استالین ، مانند خودشان
مفت خور و در پی پول و پله بوده، و هتّا اگر به ما استالینیست هم بگویند، از
فرهود پدافند کرده و از فروزه های نیک استالین هم سخن خواهم گفت. اینکه
هیچ دارایی گرد نیاورد، همواره در نبرد با نیروهای تزاری و واپسگرا بود،
جوانی اش را در زندان سیبری و گریز از پلیس و یاری به باهماد کمونیست
و کارگران گذراند و با سازماندهی بزرگ، برای نمونه شهر استالینگراد را
در جوانی اش از دست نیروهای واپسگرا درآورد ( و از اینرو این شهر بنام
وی شد). با المان نازی پیمان نامه بست تا آن دیوانه را از مرزهای خود
بدور نگه دارد تا بتواند بنمایه پدافندی کشور را نیرومند سازد، (و خودش
گمان میکرد که تا سال ١۹۴٢ زمان دارد) او ساختاوری کشور را با جهشی
بزرگ و نوسازماندهی سرایداشت، که با ناسازگاری گروهی روبرو شد، به
پیش برد و سنگ پایه ی اَبَرکشور شدن شوروی را نهاد. در این میان ناچار
گروهی ناخرسند و کارشکن هم که از ارزشهای گذشته آویزان بودند، از
میان رفته یا گوشمالی شدند. دگرگزین آنهم این بود که این کارها نمیکرد و
شوروی از هیتلر شکست میخورد که آنگاه میگفتند چه آدم خوبی ولی خوب،
هیتلر برنده شده بود و همه ی دستاورد های همبود گرایانه که امروزه از
سر انها داریم را نداشتیم. همواره از بالای سر او شمشیر بیمداد نیروهای
دشمن بیگانه و نیروهای درونی بجای مانده از تزاریسم آویزان بود و این
نه تنها او بساکه همه کمونیست هارا به بدگمانی و درشتی دچار کرده بود.
میرگ و میر همه جا همراه کمونیست ها بود و هنوز هم هست. هتّا لنین هم
ترور شدو از زخم ان گلوله اندکی دیرتر جان سپرد. استالین نه تنها دارایی ای
گرد نیاورد، بساکه همواره جان خود و خانواده اش را سپر کشور شوروی
نمود، زمانی که ورماخت هیلتر به دروازه های مسکو رسید، بیشتر کشوریان
را به اورال فرستاد ولی خود دلیرانه در مسکو ماند تا مردم دلگرم و امیدوار
باشند. پسر خودش هم در جنگ با آلمان ها بود ( بسنجید با اخوند ها که نه
خود و نه فرزندشان را به جبهه نفرستادند مگر برای روضه خوانی آهنگرانی)
و این پسر بدست المان ها گرفتار شد و آلمان ها پیشنهاد دادند که پسر او
را برابر فیلدمارشال فون پاولوس باز پس دهند ولی او گفت که نمیتواند یک
"سرباز ساده" را با یک فیلدمارشال تاخت بزند و اندکی دیرتر، پسرش در
اردوگاه گرفتاران جنگی به تیر المان ها کشته گردید.

مزدک گرامی به قول خودتان هوش کنید هیچکدام این نوحه ها هرگز توجیحی برای جنایات استالین و آن رذالتها نمیشوند. در آن لینکی قبلا گذاشتم گوری یافته شده که ۱۱۰۰ نفر در آن تیرباران شده و دست جمعی دفن شده بودند و تمام اینها سال ۱۹۳۷-۱۹۳۸ رخ داده است. زمانیکه جنگی در میان نبوده. اینکار مشخصا یکی از جنایتهای پرشما دیگر استالین است که صرفا در جهت ارعاب و وحشت انجام شده است وگرنه مخفیانه و به آن شکلی غیرانسانی و رذیلانه شهروندانش را نمیکشت. تصویر زیر میدانید مربوط به چیست :




در اینجا نخست وزیر تبعیدی لهستان به استالین لیستی از آفیسرهایی که در زمان اشغال لهستان توسط شوروی اعدام شده بودند و ناپدید بودند را میدهد و از او میخواهد که در مورد سرنوشت اینها توضیح دهد. استالین همه اینها را بیشرمانه و با دروغگویی تکذیب میکند. اما در سال ۱۹۹۲ یلتسین حکم اعدام آن آفیسرها را با امضای خود استالین رو میکند :


پس از آنکه لهستان را میان خود و هیتلر تقسیم کرد مرتکب چنین جنایتهای جنگی کثیفی نیز شد. در مورد این چیزها سخن بسیار است اما این شما بودید که از روز نخست خود را مدافع سیستم استالینی-کمونیستی معرفی کردید و گفتید ایرادها و اشکالات عمو استالین را ما باید خودمان کمونیستها در میان خود حل کنیم و اجازه ندهیم که دیگران پررو شوند:)))

پیرامون پیمان او با هیتلر هم سخن زیاد است و گمانه دیگر و قوی تر این است که او میخواست که نخست آلمان اروپا را بگیرد سپس او با شکست دادن آلمان کل اروپا را تصرف کند. پس ما نمیتوانیم اینجا با قطعیت بگوییم هدف او از این پیمان با هیتلر چه بوده. دیگر آنکه نگهداشت کشور از تازش بیگانگان تنها هنر او نبوده و همین حکومت تزاری که پیاپی آن را میکوبید سالها پیش از استالین, روسیه را از دست ناپلیون با آن همه قدرت و لشکر نجات داد.
بنابراین به جای این نوحه هایی که شبیه به داستانهای رشادتها و دلاوری ها و عدالت خواهی های آخوندها از علی و حسن و حسین است اینها را برایمان توجیه کنید.

بیهوده نیست که
هم اکنون هم او در نگرسنجی ها میان مردم روس ، در جایگاه یکی از
پسندیده ترین رهبران تاریخی روسیه جای دارد.

این سفسطه را هم که دوستتان اسمش را خوب میداند.

پس میبینید که سخن
گفتن از دور و داوری از ایستار اینده به ایستار گذشته، در زمانی که به پر قو خو
گرفته, و بزرگترین نبرد زندگی مان زدن تخته کلید و چس ناله در اینترنت است,
نارواست، بویژه اینکه کار پروپاگاندیست های سرمایه و پیروزمندانی باشد
که تاریخ را بسود خود از نو مینویسند !

این هم سفسطه ای دیگر (اگر گفتید اسمش چیست؟) البته ما به ادبیات کمونیستی آشنا هستیم و به خوبی میدانیم که در این ادبیات تنها چریکها و وفداییان و آنها که در جنگ و نبرد بوده اند حق سخن گفتن و اظهار نظر دارند و شاید سخنشان پذیرفته شود و آنانکه در خانه خود نشسته اند بهتر است خفه خون بگیرند.