"رُباعی" یکی از ساختارهای دیرین سخنوری درگنجینه‌ی ادب پارسی است. در این شیوه، چامه‌سُـرا در
چهار پاره ادبوری می‌کند و بلندترین و والاترین اندیشه‌ها را در کوتاهترین چهره‌ها می‌سُراید؛ بدین‌سان که
در سه پاره‌ی نخست زمینه را فراهم میاورد، و در چـارُمین پاره بشیوایی و استادانه سخن خود را به پایان
می‌رساند.
"رُباع" از ریشه‌ی "ربع" میاید که آن را "چهار از هرچیز" گویند، به جای رُباعی میشود گفت "چهارگانی".
چهارگانی‌های فلسفی خیام:
یک چکـه‌ی آب بــود و بــا دریـا شد
یک ریزه‌ی خاک و با زمین یکتا شد
آمد شدن تو اندرین گیتی چیست؟
آمد مگسی پـدیـد و نـاپـیـدا شد
پاسخ با گفت‌آورد