پدافند از حقوق مردان

[Nevermore]

ولی خب، باید پذیرفت که مردان بچه باز بسیاربسیار بیشتر از زنان بچه باز هستند.
من هم دوست دارم که اگر بچه ام در هواپیما یا اتوبوس در راه است، یک زن
در کنارش نشسته باشد تا یک مرد. من خودم یادم است که در ایران، هتا زمان
شاه، بیشتر سینما ها جای بچه باز ها و کونمرزان بود و خود من که تازه جوان
هم بودم میترسیدم بروم این سینماها تا چه رسد به بچه. در اتوبوس و تاکسی
هم هتا خود راننده ها، اگر بچه ای در سندلی جلو مینشست، به بهانه ی دنده
عوض کردن، هی دستشان را به تن و پای آنها می مالیدند یا دیگر سرنشینان
اتوبود و تاکسی و .. دستکمی نداشتند و بیشتر دست درازی های جنسی را
همین تاکسی رانان و اینها میکردند که گاه هم هتّا میبردند و در بیابان پس
از تبهکاری جنسی، آن پسر یا دختر را می کشتند. بدترین نمونه اش در آن
زمان کسی بنام "اصغر قاتل" بود. هم اکنون هم اگر نیوه هارا بخوانیم، میبینیم
که اگر یک دختری از خانه گریخته باشد یا گم شده باشد یا یک پسر جوانی،
تا به خانه اش برسد یا نرسد، بارها از او کژبهره ی جنسی میبرند و هتّا در
نهاد های دولتی ، مانند خانه ی دختران فراری کرج هم چند سال پیش شنیدیم
که آخوند سرپرست آنجا، به همه یکی یکی تجاوز کرده و سپس دستیارانش
این کار را دنبال میکردند! در اروپا هم هتّا بیشتر بچه بازها میکوشند که در
کودکستان ها و دبستان های آغازین ، در کمپ های سرگرمی کودکان و نوجوانان،
در آمزشگاه های کلیسایی برای پسران، در استخر های شنا و .. کار کنند تا
بتوانند به آسانی " برخورد فرهنگی"!! با این بچه ها داشته باشند. بر این
پایه بد نیست که گروهی از پیشه ها که کنترل کمتری میتوان کرد، بیشتر به زنان
سپرده شود که از روی سرشت زادی خود گرایشی به بچه بازی ندارند.
•

این قانون بسیار مسخره است مزدک گرامی:
نخست اینکه بچه باز ها اقلیت کوچکی از مردان را تشکیل می دهند و شما با این اطلاعات نمی توانید همه ی مردان را بالقوه بچه باز فرض کنید.
دوم اینکه آمار زنان ِ بچه باز به شدت نادرست و مخدوش است چرا که اصولا نخستین بار توسط خانم Michele Elliott در کتابی به نام Female Sexual Abuse of Children The Last Taboo به آن پر داخته شد(سال 1992) و از آن سال تا کنون هم سخن گفتن در اینباره همواره با انکار و هجمه روبرو می شود،و همیشه هم یک پای ثابت این هرزه بازی ها فمینیست ها هستند.(قابل توجه undead_knight که سانسور فمینیست ها را ماله کشی می کند)می توانید شرح حمله هایی که به ایشان شده را در همان صفحه ی ویکیپدیای ایشان بخوانید.
این هم مطلبی که به خوبی موانعی که سر راه بررسی تجاوز زنان بچه باز وجود داشته را توضیح می دهد و البته آمار های بسیاری هم در مورد این موضوع ارائه می دهد که بواسطه ی همان دلایلی که گفتم به شدت متغیر هستند:
Female Perpetration of Child Sexual Abuse

از همه ی اینها گذشته اگر با فرض شما هم پیش برویم که مردان بچه باز "بسیار بسیار" بیشتر از زنان بچه باز هستند باز هم دلیلی نمی شود که همه مردان را بالقوه متجاوز بدانیم و همه را با یک چوب برانیم.توهین و تحقیری را که مرد باید در هواپیما متحمل بشود را در نظر بگیرید.در همان لینکی که مهربد گذاشته می بینیم که حتی با شهردار لندن هم چنین رفتاری صورت گرفته و حتی مردی که با همسر حامله اش در هواپیما بوده است را هم جدا کرده اند.
سخن شما درست است،در استخر و مهد کودک و اینها باید مواظب بود اما چه میزان امکان دارد که یک بچه باز در هواپیما میان آن همه مسافر و خدمه دست به این کار بزند.می دانیم که اصولا بیشینه ی بچه باز ها قربانی هایشان را از میان دوست و آشنا انتخاب می کنند چرا که با این کار می توانند احتمال فاش شدن قضیه را کاهش دهند مخصوصا با تهدید قربانی.در همان انگلیس هم میبینیم که یکی از همین مرد ها از شرکت هواپیمایی شکایت می کند و خشتک آن ها را به سرشان می کشد و دادگاه هم به نفع مرد حکم می دهد(دمش گرم)

پ.ن:نکته مهمی که باعث می شود بچه بازی زنان نادیده گرفته شود این است که اکثر متجاوزان "مادران" هستند.دست کم میان هر چند مرد یکی تجربه ی sexual abuse از سوی آشنایان زن را داشته ،اما چون از دید جامعه سکس عملی یک سویه است و این مرد هست که می گاید هیچ گاه قربانی های این موضوع خود را در جایگاه یک قربانی نمی بینند.بساکه افتخار هم می کنند که زودتر از همه ی هم سن های خود دست زنی به معامله شان خورده و سینه ی زنی را توانسته اند لمس کنند.این بیشتر مایه ی نازش ایشان است تا چیز دیگری. شوربختانه باید بگویم من هم یکی از همین قربانیان بوده ام اما تا یک ده سالی شده بود بزرگترین افتخار زندگی من که سبب برتری من در نزد دوستان ام می شد.