کافه دومگو

[Rationalist]

ایشان خوشی و درد ویری[1] را سنجه‌ای[2] برای ارزش و پادارزش‌ها نمی‌دانند، بساکه داوری طبیعت و مهاد[3]
فرازیست[4] ژن را آماج[5] می‌گیرند. به زبان دیگر، دیدگاه ایشان از «ارزشها» تکینه[6] نیست و خوشی و لذت یک‌تن
را در راستای زیست و فرازیست ژن‌های یک تن و همبود[7] مهند[8] می‌دانند. شما هم بخوبی "زیست" یک تن را با
"فرازیست" ژن‌های همان تن دگرسان[9] گرفتید، ایشان این دگرسانی[10] را بشمارش نمیاورند.
پس پرسمان[11] باید اینگونه باشد: چرا ارزشها و پادارزشها در چارچوب[12] فرازیست ژن‌های خود و دیگران کرانمایی[13] می‌شود؟!
تازه، ژن‌های من در زادمان[14] پسین 50 درسد می‌شود، در زادمان پسین‌تر 25درسد و همینگونه کم و کمتر هم می‌شود تا
یه سفر می‌گراید. :)

آنچه از نگاشت های ایشان تاکنون دریافته ام؛ مهند ترین ارزش زندگی را فرازیست منفرد خود می دانند؛ نه فرازیست ژن هایشان را.
اما فرازیستن فرد؛ با فرازیستن ژن هایش متفاوت است و زیستن متفاوتی را ایجاب می کند. و این در حالیست که ایشان بر پایبندی به فرگشت، در راستای فرازیست سخن می رانند!