نِشانها:
مهربد جان دعوت به نیکی و دوری از بدی و شر با تقسیم بندی اعمال انسان به رفتار گفتار و پندار چیز جدیدی نمیگه که بخواد دستور اخلاقی باشه،البته تشویق به نیکی آنهم بعنوان شعار بسیار پسندیده ست.نوشته اصلی از سوی مهربد
در این مورد مثلاً قانون طلایی کنفسیوس که با دیگران کاری نکن که دوست نداری با تو بکنند بسیار کاربردی تر هست.
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
نِشانها:
درود، البته من با قانون طلایی کنفسیوس که گفتید مشکل
چندانی ندارم، ولی خوب چندجایی هم درست کار نمیکند، برای نمونه:
- من دوست ندارم دیگران به من کمک کنند، ولی آیا من هم نباید به دیگران کمک کنم؟
- من دوست ندارم در زندگی به کسی وابسته باشم، آیا کسی هم نباید به من وابسته باشد (بچههایم برای نمونه)؟
اما این سه بندِ «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» (که پشت سر یکدیگر هم میآیند) از آنجاییکه بسیار باز
و جهانشمول هستند و به چیز ویژهای اشاره نمیکنند، برای من با دیدگاه خردگرایی بسیار بیشتر همخوانی دارند.
در دیدگاه خردگرایی میدانیم که همه چیز نسبی است و هیچ قانون ویژهای در همه زمانها و شرایط درست نخواهد بود،
از همینرو اگر بدانیم در هر موقعیتی نیک چیست و شر کدام است، آنگاه میتوانیم با برگزیدن راه نیک در زندگی به رستگاری برسیم.
نِشانها:
من هم نمیگم که صد در صد این قانون اخلاقی هست،ولی معیار خیلی خوبی بوده و هست برای انسانها و اخلاق انسانی که نتیجه فرگشت اوست را تا حدودی بیان میکند.
مشکل شعار زرتشت دقیقاً همین است که به چیز خاصی اشاره نمیکند.من نمیدانم چطور قرار است این قانون به تنهایی کمکی به اخلاقی تر شدن جامعه کند،بر عکس قانون طلایی برای مثال.
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
نِشانها:
شاید حق با شما باشد و به تنهایی کمک نکند.
ولی در ایران امروز ارزشهای دیگری هم داریم، مانند کلاهبردار بودن، دزد بودن، دورو بودن (تقیه کردن)،
فریب دادن و .. که همگی به گونهای ضمنی به تیزهوشی و باهوش بودن فرد تفسیر میشوند و بسیار فراگیر هستند.
این با ارزشهایی که ما در آیینمان داشتهایم، مانند خردگرایی و دانشدوستی به جای دودرهبازی و
کلاهگذاری، نیکسرشتی و راستگویی به جای دوچهرگی و دروغپردازی و ... به هیچ روی همخوانی ندارند.
هر آینه، اخلاقیات زرتشتیگری در آن سه بند برای من کوتاه میشوند، ولی خود آن بسیار ژرفتر و گستردهتر است.
برای نمونه، رویکرد زرتشتیگری در برابر ایمان کور یا خردگرایی بدینگونه است:
زرتشتی گری همان اندازه که از ناآگاهی و ايمان کور دوری می
جويد از فرنودگری ابزارمندانه و استراتژيک نيز پرهيز می کند
و نه تنها خردگرايانه است که برپايه ی گفتگو و داد و ستد
انديشه ها يا ديالوگ بنا شده است. بدين چم که آن، بر روی
خردی نيک بنا شده است که تنها برای به چيرگی درآوردن نبوده
و زندگی را رد نمی کند بلکه فرنودی دارد که پايه اش بر هم
فهمی و همگان فهمی و خشنودی همه ی کسانی است که آنرا به کار
می بندند. اين رفاهِ همگانی است که سنجه ی (معيار) خرد است و
نه کاميابی. بنابراين، بر اساس فرزان زرتشتی، آن رفتار و
منشی که بر پايه ی فريب و به بازی گرفتن ديگران بنا شده باشد
نمیتواند خردمندانه باشد حتا اگر به کام رسان باشد.جهان بينی زرتشتی می آموزاند که زورگويی و زورشنوی و ايمان
کور، دشمن خردنيک هستند. پس در يسنای 30 بند 2 به ما گفته میشود
که نخست بشنويم و سپس ميان نيک و بد برای خود برگزينيم.
همانگونه که آمد، سنجه ی شناخت و تميز خرد (نيک)، کاميابی و
کارايی نيست و خرد نبايد تا رده ی يک ابزار پايين بيايد
بلکه بايد برای شناخت و فهميدن بکار آيد. يک داو (ادعا)
زمانی پشتوانه دارد و ارزش می يابد که تمامی کسانی که در آن
درگير هستند بتوانند و بخواهند که برای استوار گرداندن (ثابت
کردن) آن شرکت کنند. برای نمونه يک کنش، تنها زمانی دادگرانه
است که هماهنگ باشد با آن هنجارهای (نُرم های) رفتاری که از
سوی کسانی که در پيوند با آن هستند آزادانه و آگاهانه
برگزيده شده است. پس يک کنش زمانی خردمندانه است که نه تنها
شادی افزاست و زيستگاه را نگاهبانی می کند بلکه آزادی را
نيز پاسدار است. اين در يسنای 31 بند 11 گفتگو شده است که در
آنجا پايه ی گزينش هر کس را خواست آزادانه ی او ميداند.
بنابراين، خردگرايی تنها بنمايه ی اين جهان بينی نيست، که
بايد از بهره برداری ابزاری و استراتژيک دور نگاهداشته شود و
در پی رستگاری باشد. تعريف آزادی نيز بسيار يکتاست که چنين
تعريفی هم در گاتها شده است و هم در اوستای پسين تر. در
نوشتاری که شايد از سده ی ﻧﻬم به جا مانده است (شکند گمانيک
ويچار= سخنان گمان شکن) گفته می شود که هتا (حتا) اهورامزدا
نيز آزاد نيست که کار ناشدنی انجام دهد. پس آزادی نمی تواند
بيرون از مرزهای فرنود برود. آزادی به آرش (مفهوم) بهره بردن
و بهره کشی از خود، ديگران و/يا زيستگاه نيست. آن يگانی که
چنين کند آزاد نيست بلکه سرشت بد آن است که ناگزيرش می
سازد. بنابراين برخورد بهره کشانه از جهان از روی آزادی
نبوده و يک کنش ناگزير (اجباری) است. اينگونه بهره کشی،
ويرانسازی و غارت جهان و هر آنچه در آن است با درک زرتشتی
از آزادی يکسان نيست. وارون بيشتر دين های خدامرکز، برداشت
دين زرتشتی از آزادی، حتا آزادی خداوند، با زورِ بی مرز در
پيوند نيست بلکه آزادی، پيامد بازتاب و سنجش خردمندانه بوده
و از ديد سرشتی و گوهری با همه - توانا بودن همسان نيست. آن
کنشی آزاد است که ناگزير نبوده و وارون خواست خردمندانه انسان نباشد.
نِشانها:
مهربد جان اگر من درست متوجه شده باشم شما رگه های سوسیالیستی (یا چیزی شبیه آن) در گاتها میبینید و دوست میدارید؟
---------- ارسال جدید اضافه شده در 04:45 pm ---------- ارسال قبلی در 04:42 pm ----------
میگم دوستان اسلامستیز یه صلوات بفرستند تا بیخ پیدا نکرده بحث
ویرایش از سوی Russell : 03-30-2011 در ساعت 04:41 PM
"Democracy is now currently defined in Europe as a 'country run by Jews,'" —Ezra Pound
نِشانها:
اگر نگر من را میپرسید، من بیشتر رگههایی از خردگرایی و انگیزش
مردم به داشتن زندگیای شاد و در آرامش و همراهی با دیگران را دیدهام.
.jpg "zartoshtabarensan آواتار ها"){kind=avatar}
حرف دل
دوستان عزیز من از شما عذر خواهی می کنم چون من هنوز زیاد به کلمات و جمله بندیهای پارسی مسلط نشده ام....!!!!
من زرتشت را قابل احترام می دانم و هم بودا و کنفوسیوس را چون اینان سعی داشته اند تا انسان را به سوی خردگرائی و نیک اندیشی و در کل عشق و مهربانی سوق بدهند
و نه ادعای این را داشته اند که از طرف یک منبع مافوق بشری آمده اند تا مردم را به راه راست هدایت کنند فقط آنچه را که در روشنگریهایشان که با تفکر عمیق در طبیعت و هستی لایتناهی
بدان رسیده بودندیا از تعمق ونگاه دقیق به روابط انسانی بدان دست پیدا کرده بودند را بازگو می کردند ..... و نکته ای که مرا به آنها علاقه مندتر می کند این است که آنها به خودشناسی می پرداختند
و انسان را به سوی خودشناسی رهنمون می شدند ...... ولی الان دیگر ما نباید فقط حرفهای گذشتگان را تکرار کنیم ...... باید به خویشتنمان رجوع کنیم و با خردی که داریم در هستی به تفکر بپردازیم
و خود را به خود آ ئی برسانیم ...... من نظرم این است که خودمان باشیم و با گسترش بیشتر علم و تکنولوژی هستی را بیشتر بشناسیم و ضعفهای انسانی را بشناسیم و آنها را درمان کنیم و دنیا را به سوی یکی شدن
سوق بدهیم و مرزهای جغرافیائی را حذف کنیم و نسلهای جدیدمان را به سوی روشنفکری بیشتر حرکت دهیم ....... دیگه بحث بر سر اینکه گذشتگان چه گفته اند و چه کرده اند کافی است شاید بهتر باشد که قدری هم به
اینکه خودمان چگونه ایم بپردازیم .........
با سپاس از تمامی عزیزان دل ..........حالا که هستیم با این هستی چه باید کرد ؟؟........
هماکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفتآورد