گفتگو پیرامون کمونیسم و سوسیالیسم

[Russell]

درست است, شما تافته‌یِ جدابافته‌ای هستید و هیچ خویشکاری‌ای در این جهان ندارید, مگر آنکه eliteوار بر دیگران اخم و تخم کنید و از فرهنگِ مردم تان بنالید! (:

خیر، خویشکاری ما این است که در این سخنگاه در برابر کس و شعرهای آریایی رفقا خفه خون بگیریم تا خاطر حضرات، این یگانه مولدان جهان، که همگی هم خاکی هستند و ادعای الیت بودن هم ندارند مکدر نشود.

[Ouroboros]

این ساختمان تنها به چشم شما کژ میاید.

خیر معیار عینی داریم برای سنجیدن کجی آن، اگر در متن مارکسیسم قتل عام فله‌ای انسانهای بی‌گناه تئوریزه یا پیش‌بینی نشده اما هربار به عمل درآمده به چنان پدیده‌ای منجر شده، یعنی حداقل ایرادی که می‌توان به آن گرفت ناتوانی از پیشبینی یا چاره‌اندیشی برای این معضل است. مارکسیسم هم نسخه‌ای برای مهندسی و بازسازی جامعه در قالبی نوین است که برخی مصائب احتمالی در مسیر این بازسازی را پیشبینی نکرده و چاره‌ای برای آنها نیاندیشیده. اینست که شما و دیگر دوستان به ماست‌مالی تجربه‌ی تاریخی مفتضحانه‌ی این ایدئولوژی همت ورزیده‌اید و یا «هیچ کمونیست واقعی» را قرقره می‌کنید، یا «اینها همه سرکوبگر بودند» را تکرار می‌کنید. حالا هم که ما را به تاریخی‌گری متهم کرده‌اید و می‌گویید اصلا صحبت کردن از تجربه‌ی تاریخی کمونیسم موضوعیتی ندارد و اگر می‌توانید اشتباه بودن آنرا در تئوری نشان بدهید.

[Dariush]

من شما را چیزی ننامیدم, تا آنجاییکه میبینیم و میدانیم خود شما هوادار زبان پارسیک[1] هستید و بروشنی ستیزی با فرهنگ ایران هم ندارید.

احتمالا موضع ما متفاوت است مهربد جان. من فرهنگ و زبانِ ایرانی را نه به خاطر آن که شاید برتری‌ای (یا حداقل تفاوتی) در آن نسبت با دیگران باشد، بلکه به سببِ اینکه حداقل بخشی از گنجینه‌ی حیاتِ تاریخی بشری هستند دارای ارزش برای پاسداشت می‌دانم.

لغزش اندیشیک[2] شما را ولی روشن کردم و آنهم اینکه میاندیشید اگر کسی با بهره‌کشی میستیزید (کمونیست‌ها) پس باید بیگمان میهن‌گُریز و فرهنگ‌ستیز باشد.

ناآگاهیِ شما از سنتِ ناسیونالیسم‌ستیزیِ کمونیست‌ها، بر گردنِ من نیست. شاید برای شما حداقل جالب باشد که در ایران حذب توده تا نبشِ قبرِ فردوسی هم پیش رفته بود.

نمونه آوردن از تاریخ (که بآسانی به هزار و یک رنگ و گونه میتواند تفسیر شود و میشود) بجای پرداختن به سازوکارهایِ فرنودین[17] یک آموزه[18] (این در کمونیسم بد است, زیرا آن پیامد/فرجام[19] را دربر دارد) نیز فرنودانه[20] و بروشنی و بآشکاری بیارزش است, مگر برای خودفریبان و بهره‌کشان و کژفرنودگران[21].

این تلاشی‌ست در جهتِ جداسازیِ یک پدیده از پیامدهایش. به من بگویید که چرا من باید نمونه‌های پرشمارِ تجربه‌ی عملی پیاده‌سازی اندیشه‌هایتان را با هزینه‌ای در وسعتِ مرگِ میلیون‌ها انسانِ بی‌گناه که بی‌شک تجربه‌ای بی‌مانند در تاریخِ حیاتِ بشری است را نادیده بگیرم و بچسبم به این چیزهای آرمانی که می‌گویید؟

[مزدك بامداد]

[مزدك بامداد]

[مزدك بامداد]

[Mehrbod]

[Mehrbod]

[Mehrbod]

[Dariush]

اینکه بیشتر کمونیست‌ها چه باشند و چه نباشند, دگرسانی‌ای[1] در اینکه پیوندی میان
کمونیسم و فرهنگ‌ستیزی نیست نمیدهد (چنانکه با پیش کشیدن فرایافت[2] دامنه‌ها برایتان نمایاندم).
سخن من این بود, نه چیز دیگر.

گویا شما چگونه بودِ غالبِ کمونیست‌ها ( که کیفیتِ آن کاملا مرتبط با نگرشِ ایدئولوژیکِ خودشان است) را چیزی جدا از خودِ کمونیسم می‌دانید و باور نمی‌کنید اینها از جایی در درونِ همان کمونیسم نشات گرفته باشند، پس اصلا مهم نیست که تمامِ کمونیست‌های جهان هم ضدناسیونالیسم باشند. گویی بیماریِ فمنیست‌ها به شما نیز سرایت کرده!

چنانکه در پیک پیشین آوردم, در فرایند رهاسازی بردگان هم شمار بسیاری کشته شوند, اکنون که چه, نباید با برده‌داری می‌ستیزیدند؟

به اینها میگویند پروپاگاندای لیبرالیسم که هرگونه نمودی از خشونت را بد میداند, بویژه آنهایی که در پیِ گرفتن زور از دست مفتخورها و بهره‌کش‌ها باشد! (:

بیش از ما را نخندانید دیگر.
مبارزه با برده‌داری یک ارزش است. آنچه از مبارزه با برده‌داری در تاریخ دیدیم یک روش بود. به تقارن، مبارزه با سرمایه‌داری و بهره‌کشی، برای من یک اصل است، کمونیسم اما یک راهکار است. حالا باز بیایید برای ما داستانِ کلثوم ننه بسرایید که اگر من با کمونیسم مخالفم، حتما طرفدارِ سرمایه‌داری و بهره‌کشی هستم. جهانِ دو قطبیِ‌تان برای من حقیقتا سرگرم‌کننده است.