گفتگو پیرامون کمونیسم و سوسیالیسم

[Nevermore]

مخالفت ما با کمونیسم به معنی مخالفت ما با این سرویس های همگانی نیست. همینطور دفاع ما از سرمایه داری به معنی رسمی دونستن درمان پولی که نهایتن منجر به لوکس شدن درمان بشه نیست. من خودم شخصن با مالیکت ابزار تولید موافقم. مشخصه که هر آدم پولدار بوسیله مالیت خدمت بزرگتری به اجتماع میکنه نسبت به شخص غیرپولدار. مالیت بالا هم در مجموع به ارائه خدمات عمومی منجر میشه. پس اشکالی در خصوصی بودن ابزار تولید وجود نداره.

مشکل ما اینه که این تئوری های پوسیده اشکال یابی خوبی ممکنه کرده باشند ولی خودشون نظریه پرداز و راهکار ساز نیستند. قرار نیست هرکسی اشکال پیدا کرد خودش هم راه حل بده که.

ببخشید اکنون گرفتن مالیات بیشتر و پایه گذاری سیستم هایی چون NHS راه حل نیست؟

همین اشکال یابی هم خود جای تقدیر دارد نه حمایت بی چون و چرا از سرمایه داری که جز به سود خویش به هیچ چیز دیگری نمی اندیشد.در همین جستار دوستان شما به کوبیدن سیستم اقتصادی اروپا و مجیز گویی سیستم معیوب اقتصاد آمریکا پرداخته اند.اصلا گیریم که سیستم اقتصادی آمریکا باعث شده که یک ابر کشور را شاهد باشیم.اما آیا براستی این اخلاقی است که با له کردن حقوق مردم و کارگران به جایی برسیم که دنیا را حکمرانی کنیم؟چیزی که نمایان است دستاورد همین تلاش های دست کم صد ساله ی کارگران و مدافعان سوسیالیسم است که باعث گرفتن حقوق شان شده.وگرنه هیچ سرمایه داری آن اندازه احمق نیست که بی هیچ فشاری مالیات 80 درسد بدهد.

به نگر من نظر کسرا و مهربد عقلانی تر است.اینکه ما مصیبت هایی که کمونیسم به بار آورد را در نظر بگیریم،همزمان دستاورد های ایشان را هم ارج نهیم.به نگر من همین افزایش مالیات برای در آمد های بیش از میزان معین بسیار راهکار خوبی است.اینگونه حق و حقوق کارگر به گونه ای غیر مستقیم به خود اش باز می گردد.نه مانند کشوری چون ایران که به نگرم اگر تحریم ها برداشته شود بهشت سرمایه داران دنیا است.جنگلی از سرمایه دارانی که نه تنها هیچ مالیاتی نمی دهند،روز به روز هم با له کردن مردم از نردبان ترقی ننگین شان را بالاتر میروند.