گفتگو پیرامون کمونیسم و سوسیالیسم

[مزدك بامداد]

[iranbanoo]

کارگر بی داشتن کار و درآمد ناچار از مرگ و گرسنگی است و برای همین توان چانه زدن ندارد.
سرمایه دار تنها با داشتن زمین و کارخانه و .. به خود این پروانه[1] را میدهد که کسانی را که از
روی ناچاری خود را ارزان تر میفروشند ، بکار گمارند[2]. این یک نبرد نا برابر است که کارگر در ان
شانسی ندارد جز شورش و واژگشت[3]. زمین و کارخانه و ابزار فراورش[4] برای همین باید همگانی
باشند، چه از راه دولت و چه از راه همکارخانه ها ( تعاونی ها) و یا رایزنگاه ها (شورا ها) .
پس همچنان که دارایی بر آدم ها در جایگاه ابزار فراورش ( بردگان، رعیت) ناروا دانسته شده،
بایستی داشتن خودینه[5] ی دیگر ابزار فراورش نیز ناروا دانسته شود و اینگونه هم خواهد شد.
به زبان دیگر همه ی زمین های کشاورزی از آنِ همه ی آدمیان خواهد بود

خوب منظور منهم این بود که در پی این چانه زنی هاست که تعادلی نسبی بین نیروی کارگری و سرمایه داری برقرار خواهد شد.
چنانکه کارگران ماهر با تخصصشان قدرت چانه زنی بالاتری دارند چرا که تعدادی اندک و محدود تر هستند.
ضمن اینکه در تمامی صنایع و حتی در کشاورزی نیروی کارگری رو به تخصصی شدن میگذارد و هر حوزه بنابر تخصصش فشار بیشتری بر روی سرمایه دار میگذارد.
از این رو نمیتوان بر سرمایه دار خرده گرفت که به نیروی ساده و غیر ماهر پرداخت اندکی داشته باشد و این وظیفه ی کارگران است که با به دست گیری تخصص و مهارت حوزه ی تسلط و اراده ی سرمایه دار را محدود کنند...

[مزدك بامداد]

[iranbanoo]

برای چانه زدن، نیرو نیاز است و تنها نیروی کارگران در شمار بالای آنها و یکی شدن انها میباشد
که در آرمان نامه ی کمونیستی هم آمده : "کارگران جهان یکی شوید" ولی این کوشش های
دادگرانه[1] مانند پدید امدن سندیکا ها و .. هم همواره با کارشکنی ها و دشمنی های سرمایه داران
همراه بوده و آروین[2] به کارگران آموخته است که واپسین چانه زدن آنها همان از میان بردن سامانه[3] ی
بهره کشی است و نه کنار آمدن با بهره کش. همانگونه که بردگان آزاد شدند و گرنه بایستی به
پیروی از پند شما هنوز هم چانه میزدند!

مزدک گرامی من نمیتوانم درک کنم که بدون مبارزه ی درون سیستمی چگونه قرار است وضعیت کارگران حتی با انقلاب و شورش تغییر کند.
واقعیت این است شعار یکی شدن کارگران جهان در حد همان شعار باقی میماند (که مانده است) و راه غلبه بر سیستم بهره کشی تقابل با آن نیست بلکه تغییر دادن به نفع خود است.
بر همین مبناست که میبینیم وضعیت کار گران نسبت به قبل تغییراتی مهم کرده از جمله این ساعات کاری تقلیل پیدا کرده یا روش هایی بی رحمانه مانند کارگری کودکان ملغی شده و این نتیجه ی خود آگاهی کارگر و غلبه بر سرمایه دار از طریق نیروییست که در نتیجه ی در دست گیری و جهت دهی به کار و تولید پیدا کرده.
همانطور که میبینم مدیران شرکت ها و موسسات بازرگانی و تولیدی به واسطه ی نیروی تخصصیشان عملا از همان اقتدار و اراده ی مالکان و سرمایه داران برخوردارند.
از این روست که می بینیم مفهوم مطلیق مالکیت سست شده است و این نه تنها کنار امدن با سیستم نبوده بلکه یک روند صحیح در جهت محدود کردن و غلبه بر ان است.
.

[Mehrbod]

[یه نفر]

کسانیکه میاندیشند[3] میتوانند براه دانش‌اندوزی و تخصص ویژه و ... از سرمایه‌دار پیشی بگیرند, تنها خوشباورانه خودفریفته‌اند.

استیو جابز - بیل گیتس ... اینها با دانش و تخصص تونستند از سرمایه دار پیشی بگیرند!

چه می گویی برادر!

[Mehrbod]

استیو جابز - بیل گیتس ... اینها با دانش و تخصص تونستند از سرمایه دار پیشی بگیرند!

چه می گویی برادر!

پیش از هر چیز, زندگینامه‌یِ این دو را را بخوانید هر دو از خانواده‌یِ های میانه به بالایی بوده‌اند
و زمان آسودگی برای پرداختن به چیزی بجز کار و درآمد هم داشته‌اند, بویژه بیل گیتس که از خانواده‌ای پولدار میاید.

سپس اینکه این بباریکی همان سخن من شد, زیرا من هم گفتم تنها راه برای پیشی گرفتن
از سرمایه‌دار, سرمایه‌دار شدن است, چنانکه هر دوی اینها از بزرگرین سرمایه‌داران و بهره‌کشان بوده‌‌اند و
هستند, اگر نه و میخواستند بهره‌کشی نکنند, امروز یکی از کارمندان/کارگران شرکت خودشان بودند و بس.

[iranbanoo]

ن شوخیه ایرانبانو؟ کسیکه آنجا پول دارد همه‌یِ قدرت را هم دارد, کسیکه دانش دارد و کارگر است اگر و تنها اگر, میتوانست از جایی آب‌باریکه‌ای هم داشته باشد
که در نبود کار نمیرد, آنگاه توان چانه زدن اندکی هم خواهد داشت که بیشتر زمانها و بیشتر مردم آنرا ندارند, هنگامیکه همه‌یِ سرمایه‌داران در همه‌یِ زمانها توان دارند.

بهترین و برترین کارگران هم یخه‌ذرین هستند که اینها هم روز به روز کارشان دارد سخت‌تر میشود و هم
اینکه, در پایانِ روز سرمایه‌دار همیشه چند تا گزینه[1] و متخصص دم دست بیشتر دارد, کارگر است که چند تا سرمایه‌دار بیشتر

از قضا مدیران و متخصصان رده بالا بسیار هم کم هستند و هر سرمایه دار لزوما نمیتواند سرمایه ی خود را به بار بنشاند مگر با کمک و وجود این دست افراد.بنابراین این انقلاب مدیریتی یک هرم فشار هستند بر جهت دهی به سرمایه داران.
هر مدیر و متخصص هم خود بعد از چندی به راحتی میتواند وارد سیستم شود اما معمولا این کار را نمیکنند و ترجیحا سعی میکنند از سرمایه ی سرمایه دار بهره کشی کنند
ضمن اینکه شما در این تحلیل هایتان تنها افراد را بر مبنای دارایی و پول ارزش گذاری میکنید.
در حالی که شان و منزلت اجتماعی چیزیست که بین این دو نیرو هم حائز اهمیت است.وضعیت پذیرفته شده یک فرد در جامعه که در درون قشر های اجتماعی در سطحی مخصوص قرار میگیرد به خودی خود خط کشی های نوینی است که فارغ از رابطه ی افراد با سیستم تولید و در آمد زایی جایگاه های ویژه ای به آنان میبخشد.

کسانیکه میاندیشند[3] میتوانند براه دانش‌اندوزی و تخصص ویژه و ... از سرمایه‌دار پیشی بگیرند, تنها خوشباورانه خودفریفته‌اند.

کسانی هم که میپندارند با انقلاب کارگران(پرولتاریا) به سمت جهانی گل و بلبل پیش میرویم باید ثابت کنند که اصولا جهان در دست این پرولتاریا به سامان خواهد رسید!!؟

[sonixax]

نه دوست گرامی، سالهاست که سازوکار سرمایه داری و روش بهره کشی روشن شده ،
بسنده است که کاپیتال مارکس را بخوانید تا با فرایافت[1] های مهادینی[2] مانند "ارزش افزوده"
و ... آشنا شوید. اگر کسی زمین های پهناور کشاوری بخرد ولی کسی نباشد که درو کند
و دانه بپاشد و .. بازهم پولدار خواهد شد؟ نه، او تنها با ان بخشی که خودش میتواند از
پسش برآید، درآمد مرزمندی خواهد داشت! پس بیل یا زمین یا کارخانه یا چاه نفت به خودی خود
ارزشی ندارد و تنها با کار کارگر ارزش پیدا میکند. خود بیل و یا کارخانه را هم کارگر ساخته و
چکیده ی رنج و کار وی است.

اگر اینها به خودی خود ارزشی ندارند این همه تلاش برای تصاحب مال دیگران پس برای چیست ؟

پس میبیند که دستاورد سرمایه داری و "بازار آزاد" این میشود که سد کیلو برنج میگندد و به
دریا ریخته میشود ، تنها برای اینکه "سود" در این سامانه ی ددمنشانه، برتر از " هومنی" است.

خیر ، نتیجه این میشود که دنیا به کام صاحب برنج نیست و ارزش آن برنج نیز چیزی نیست که او مشخص میکنه بلکه ارزش راستینش بالاترین مقدار پولی است که در قبالش پرداخت خواهد شد .
شاید من آدم بُز خری باشم و بخواهم مال دیگران را مفت مفت بخرم ! خوب آن دیگران دور من یک خط قرمز میکشند میروند به راسل که مبلغ بیشتری پرداخت میکند جنسشان را میفروشند .
یعنی در اینجا هم مهربدی که میخواهد گران فروشی کند ضرر میکند هم منی که میخواهم مال مهربد را به قیمتی کمتر از ارزشش بخرم .
برای همینه که من مدام حرف از عدالت میزنم ، عدالت یعنی کسی که شرایطی رو فراهم کرده که دیگران نمیتونند اون شرایط رو فراهم کنند باید از شرایطی که فراهم کرده سود ببرد . وگرنه دلیلی وجود ندارد که آن شرایط را فراهم کند و همان کارگری که نیروی کارش را میفروشد باید نیروی کارش را نزد خودش نگاه دارد .

کارگر بی داشتن کار و درآمد ناچار از مرگ و گرسنگی است و برای همین توان چانه زدن ندارد.
سرمایه دار تنها با داشتن زمین و کارخانه و .. به خود این پروانه[1] را میدهد که کسانی را که از
روی ناچاری خود را ارزان تر میفروشند ، بکار گمارند[2]

خوب آیا راه حل اینکه سرمایه دار زورش بیشتر است این است که بریزیم و دار و ندارش که قطعن برای به دست آوردنش روزگاری به سختی کار کرده را ازش بگیریم ؟!

قوانینی مانند حداقل دستمزد و مالیات بر افزوده و اجبار کارفرما به پرداخت حقوق عادلانه برای همین هستند دیگر .
به نظر من کارفرما را مجبور کنیم تا درست به اندازه ی کاری که از کارگر میگیرد مزد پرداخت کند خیلی خیلی عادلانه تر است تا اینکه بخواهیم دارائی هایی که قطعن برای به دست آوردنشان سختی فراوان کشیده را ازش به زور بگیریم .

[مزدك بامداد]

اگر اینها به خودی خود ارزشی ندارند این همه تلاش برای تصاحب مال دیگران پس برای چیست ؟

برای انیکه دیگر آدمهارا را با در دست داشتن بنمایه ها، به زیر بهره کشی ببرند!.


•