همبود کاررَها - The work-free society

[Philo]

این که کمونیسم چه آرمانی دارد و چه فکری میکند اصلا مهم نیست.
دنیا پر است از ایسم های مختلف که همه آرمانگرا و خواهان خوشبخت کردن بشر هستند. یکیش اسلام و تشیع خودمان.

ارزش یک سیستم به میزان هر چه کمتر خطای آن سیستم است.

اول اینکه

ادعاهای کمونیسم فقط و فقط بر روی کاغذ هم شدیدا بودار است.این مطلب رو همان زمان شیوع کمونیسم, عقلای غرب به روشنی فهمیده بودند که با اون شدت باهاش مبارزه کردند.

دوم اینکه
حتی بعد از این همه سال و آزمایش کمونیسم در کشورهای مختلف به وضوح میبینیم که کمونیسم تا الان حتی یک! توجه شود حتی یک!! مورد عملکرد موفق هم نداشته!

ایرادی روی کاغذ که نتوانستید بگیرید جز از این قبیل که کمونیست ها کار بدی می کنند که طبقه بندی می کنند و اینها.

در مورد عملکرد، بفرمایید منظورتان از عملکرد موفق چیست؟ موفق از نظر دموکراتیک بودن؟ تولید علم؟ تکنولوژی؟ ...؟

در مورد دموکراتیک و مردمی بودن ما نمونه های موفق کمون پاریس و حکومت سالوادور آلنده در شیلی را داریم. که البته سرمایه داری هر دو را جوانمرگ کرد و چهره واقعی خود را نشان داد: این فقط سود است که در سرمایه داری اصالت دارد و آزادی و دموکراسی تا وقتی اجازه ابراز وجود دارند که منافع آقایانِ باهوشِ خوشکلِ خوشپوشِ خوش بیانِ تپل مپل سرمایه دار مورد تهدید قرار نگیرد.

برای تولید علم و رشد صنعتی هم که نمونه فوق العاده شوروی را داریم که به رغم توطئه ها و کارشکنی های امپریالیسم، طی مدت نسبتا کوتاهی از کشوری عقب مانده به یک ابرقدرت تبدیل شد. یگانه رقیب امریکا در علم و تکنولوژی بود و در برخی مسابقات علمی و صنعتی چون فرستادن نخستین آدم به فضا گوی سبقت را هم از رقیب خود ربود.