چامه‌سرایان گمنام

[یه نفر]

به جهت حفظ امانت، واژه های زشت نیز درونش استفاده شده. دوس ندارید نخونید
.
.
.
.
.
.
.
.
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی

ولیکن بدیدم به پایان ِ کار
بسی کسخلی کرده ام بی شمار

شما پارسی را که وا داده اید
زبان ِ عرب هم به گا داده اید

چو من فینگلیش ِ شما دیده ام
به ریش ِ خود و پارسی ریده ام

یکی گوز ارسال کردم به خشم
به زیر ِ کامنت ِ همان خوب چشم

چو گفتا به من داف ِ دل آهنی
تو عجق ِ منی تو عجیج ِ منی