تا حدودی حرف شما رو قبول دارم.
فرهنگ ایران باستان متعلق به همان ایران باستان بوده. این فرهنگ در زمان خودش فرهنگ پیشتازی بوده و با مطالعه ی تاریخ خواهیم فهمید که با توجه به فرهنگ وحشیانه ی زمان باستان, فرهنگ آوانگاردی بوده.
وظیفه ی ما در مقابل این تاریخ, حفظ و نگه داری بازماندگان این تاریخ و سپردن آن به آیندگان است.
اما این ها تمام شده و به تاریخ پیوسته. حتی سیستم کشورگشایی کوروش بزرگ و سیستم اداره کردن امپراتوری داریوش بزرگ و خشایارشا هم نمیتواند نیازهای من را برآورده کند.
سیستمی که به نیاز من و کشور من پاسخ میدهد در دانشگاه در قالب علوم مختلف تدریس میشود و کاملا در دسترس است.
سیستمی با تمرکز بهبود اقتصادی و رقابتی و مبتنی بر بازار آزاد که در بسیاری از کشورها آزموده شده و امتحانش را پس داده.
در اینجا هم اگر پیاده سازی و بومی سازی شود یقینا جواب خواهد داد.
اما برای شخص من, تاریخ باشکوه ایران کم چیزی نبوده و چه بخواهم چه نخواهم بخشی از هویت من هست. تاریخ بسیار باشکوه و پر از افتخار(هر چند در زندگی شخصی, به دست آوردهای شخصیم افتخار میکنم!)

















































پاسخ با گفتآورد