کافه دومگو

[Mehrbod]

@Mehrbod
مقصود من نمونه ای بود که امید کافی از لحاظ منطقی، برای رهایی آن زندانی وجود ندارد؛ در این حالت فرازیست آن زندانی، چگونه تبیین می گردد؟!
و اگر گرایند اندکی به رهایی او وجود داشته باشد؛ در برابر شکنجه های شدید و رنج های بسیار؛ تنها آرزویش "مرگ" خواهد بود.

اینکه در فرگشت و انتخاب طبیعی نیز چگونه درد و خوشی شکل گرفته اند؛ پیوندی با مردود بودن اساس سیستم فکری من ندارد. شما باید به جای توصیف آن؛ برایم اثبات کنی
که فرا رفتن و تخطی از "فرازیست ژن" امکان پذیر نیست!
در حالی که نمونه هایی همچون خودکشی، کشتن فرزند و عدم زادمان آگاهانه؛ بی انگیزگی بسیاری از آدمیان را نسبت به فرازیست خود و یا فرازیست ژنشان را؛ نمایان می گرداند.

تخطی از فرازیست^[1] شدنی است, ولی در کوتاه-زمان^[2]. چون کسیکه تخطی میکند خود به خود ژن اش را به زادمان^[3] پسین نمیرساند و نیست میشود.
پس شمار کسانیکه در برابر سختی‌ها کم میاورند و خودمیکشند هم در گذر زمان به 0 مینَمد^[4], ولی شاید هرگز 0 نشود (اگر از بیخ فرگشت^[5] تا آنجاها پیش برود).

پس از توجیه نمونه هایی که از فرازیست تخطی نموده اند؛ بدون باز پرداختن به مطالب بی ربط(همچون روند فرگشت) برایم اثبات کن که نگرشم مردود است؛ تا من هم از اساس جهانبینی خود را
دگرگون نمایم.

نمونه‌یِ آسان آن اینکه شما از خوردن و آشامیدن (هر دو در راستای فرازیست) خودمیدارید, خوب سرپیچیدید^[6] و در دنباله نیست هم میشوید.
فرازیست تنها پالایه (filter) آنجاست که میگوید چه چیزی و چه کنشی درست است (پس باید خوشی‌آور باشد) و چه کنشی نادرست (و پس دردآور).

چه شد که رهایی از بهره کشی زنان را، موجب نابودی مردان پنداشتی؟!
با مهندسی ژنتیک می توان عوامل خوشی آور و رنج آور مردان را هم دگرگون کرد؛ و در صورتیکه این کار هم به هر دلیلی انجام نگیرد؛ باز هم ایرادی به نگرش من وارد نیست؛
زیرا تاکید من در خردگرایی به چشیدن لذت بیشتر در بلند مدت است؛ هنگامی که بردگی جنسی مردان؛ لذتی ناچیز برایشان دارد؛ در برابر بی نیازی.
پس در خردگرایی، بردگی و نیاز به زنان؛ مردود و خفت بار است.

شایندی^[7] ≠ توانمندی

آدم هم میشاید^[8] جاودانه باشد, ولی توانمندی اینکه امروز جاودانه شود را ندارد.











----
1. ^ farâ+zist::Farâzist || فرازیست: بقاء; بجا ماندگی; Ϣiki-En survival überleben
2. ^ Kutâh-Zamân || کوتاه-زمان: مدت کوتاه Ϣiki-En short-term
3. ^ zâd+mân::Zâdmân || زادمان: نسل Ϣiki-En generation
4. ^ Namidan || نمیدن: میل کردن Dehxodâ, Ϣiki-En to limit
5. ^ far+gaštan::Fargaštan || فرگشتن: بسیار گشتن; دگرستن; فراگشتن; تکامل یافتن www.thefreedictionary.com to evolve
6. ^ sar+pic+idan::Sarpicidan || سرپیچیدن: تخلف کردن ϢDict-Pâ to infract
7. ^ šây+and+i::Šâyandi || شایندی: امکان Ϣiki-En, Ϣiki-De possibility Möglichkeit
8. ^ šây+estan::Šâyestan || شایستن: ممکن بودن Ϣiki-En, ϢDict-Pâ, Dehxodâ to may

[Rationalist]

تخطی از فرازیست[1] شدنی است, ولی در کوتاه-زمان[2]. چون کسیکه تخطی میکند خود به خود ژن اش را به زادمان[3] پسین نمیرساند و نیست میشود.
پس شمار کسانیکه در برابر سختی‌ها کم میاورند و خودمیکشند هم در گذر زمان به 0 مینَمد[4], ولی شاید هرگز 0 نشود (اگر از بیخ فرگشت[5] تا آنجاها پیش برود).

اینکه خودتان بیان داشتید که تخطی از فرازیست شدنی است؛ برای من کافیست. لزومی ندارد که ژن ما حتما فرازیود.

نمونه‌یِ آسان آن اینکه شما از خوردن و آشامیدن (هر دو در راستای فرازیست) خودمیدارید, خوب سرپیچیدید[6] و در دنباله نیست هم میشوید.
فرازیست تنها پالایه (filter) آنجاست که میگوید چه چیزی و چه کنشی درست است (پس باید خوشی‌آور باشد) و چه کنشی نادرست (و پس دردآور).

چنانچه پیش تر بیان نمودم؛ نیست شدن و مرگ(به مفهوم خواب بدون رویا) همیشه بد نیست؛ بلکه با خردگرایی معنا و ارزش نسبی می یابد.

شایندی[7] ≠ توانمندی

آدم هم میشاید[8] جاودانه باشد, ولی توانمندی اینکه امروز جاودانه شود را ندارد.

من هم ننوشته ام: شایندی = توانمندی
اما هنگامی که پیشرفت روز افزون بشر و مستقل از آن، خودم را در اندک سال های خردگرایی می نگرم؛ افق های روشن امید به آینده، در برابر خردم منطقی؛ و
در برابر ناخودآگاهم، انگیزه آور است.

[Mehrbod]

[Rationalist]

درست است, ولی کمی بیهوده[1] میزند. چون از دیدگاه من گفتم, میتوان دستگاهی را پنداشت که با پیوست مغز به آن پیوسته به آدم سُهش[2] خوشی بدهد, ولی سود ِ آن چیست؟
میشود این دستگاه را اکنون با فلسفه, کتاب خواندن, ... جایگزین کرد.

از دیدگاه شما(فرا زیست) آری؛ ولی از دیدگاه من بیهوده نیست. سود آن دستگاه یا فلسفه، همان لذتیست که به ما می دهند.
به باور من؛ با پدیدار شدن خود آگاهی،خرد و اراده در طی فرگشت؛ و قدرت یافتن آنها در تمدن، اکنون زمان آن رسیده که ما از بردگی فرگشت و فرا زیست ژن، رهایی یابیم.

ارزش راستین گفتیم فرازیست[3] است. مرگ هم باارزش است, چون جا برای آیندگان و ژن‌هایِ سازوارتر باز میکند. ولی اگر خود ما شایستگی و توانایی دستکاری ژن هایمان را بیابیم, پس مرگ دیگر نه تنها ارزش نیست, که پادارزش هم میشود: زیرا ما میتوانیم بجای فرگشت[4] کورکورانه, با خرد دوراندیشانه ژنهایمان را دستکاری و سازوار[5] سازیم.

در درک بی معنا بودن سخنتان (ارزش یعنی فرازیست)، لازم است از دید یک انسان اندیشمند در برابر طبیعت، به جستار بنگرید. نه از جنبه فرگشتیک.
اگر از شما بپرسم؛ تجربه ۴۰ سال زندگی خوش و سرشار از لذت بهتر است؛ یا ۱۰۰ سال زندگی رنج آور و مشقت بار؛ خردتان کدام را برمی گزیند؟!
اگر پاسخت گزینه دوم است؛ در تبیین آن، لطفا بدون تکرار مطالب قبلی و احیانا بی ربط؛ توصیف روشن و کامل تری را بیان بفرما.

[Mehrbod]

[Rationalist]

پس شاید ما داریم درباره‌یِ گونه‌یِ دیگری از خوشی سخن میگوییم. برای من خوشی اینکه میدانم کارِ
درست را انجام داده ام, از خوشی‌ِ اینکه به کار بیهوده‌ای[1] بپردازم (بیهوده ولی همواره خوشایند) همیشه بیشتر است.

مهند این است که در بلند مدت؛ بیشتریت خوشی(لذت) را ببرید. اما مقید نمودن خود در فرگشت، همچون بیشینه آدمیان و حیوانات؛ موجب دست یافتن به خوشی بیشتر نخواهد بود.

بی هیچ گمانی, دومی!

شما اگر همین امروز به من بگوییم تا پایان زندگی بهمان کارِ خوشی آور را
نکنم (بگوئیم, خوردن بهمان خوراک), ولی ١ سال به زندگی ام افزوده شود, باز هم همین کار را میکنم.

در فرهود[2] من بسادگی از خوشی سیگار چشم‌میپوشم یا الکل بسیار بسیار جسته گریخته
مینوشم (هنگامیکه دوستانم هم سیگاری هستند هم مِی‌گُسار[3]), برای همین است.

اینها هم برای اینه که کنش فرازیستن[4] برای من خودش خوشی‌آور است, یعنی اینکه
میدانم راهی را گزیده‌ام که به فرازیست[5] من میافزاید خودبه‌خود درد و رنج آن را میپوشاند.

همچنان با فرض اینکه فرازیست ارزش برتر می باشد، به پرسشم پاسخ دادید!
چشم داشت من چنین بود که بدون پیش فرض و بدون تاثیر احساسات غریزی؛ صرفا با نیروی خردتان پاسخ دهید!
اگر گمان می کنید که با خردورزی صرف، جهت معنا بخشیدن زندگی و سود شخصیتان در برابر طبیعت؛ چنین پاسخی را نگاشته اید؛
لطفا معنای ارزش فرازیست را کامل تر برایم تبیین نمایید.

[Mehrbod]