نگر شما درباره‌یِ پارسیگویی چیست؟

[Mehrbod]

[سامان]

خب دگرسانی همین است, ما پارسیک سخن میگوییم تا بدانیم دگرسانی میان ساده و پیچیده, دشوار و آسان و چیزهای همانند چیست, زیرا نمونه‌وار:

فرایند خواندن کاری‌ست آسان, ولی بسیار پیچیده.
بیدار ماندن پس از ٢٤ ساعت هم کاری‌ست ساده, ولی بسیار دشوار.

پارسیک هم بسیار ساده است, ولی برای مغز خوگرفته به تازیک دشوار (شما).
برخی نوشته‌های چرند به "پارسی" هم بسیار پیچیده هستند, ولی دریافت‌ اشان آسان.


پارسیگر

ابتدا میبایست با من ارتباط برقرار کنید دیگر؟!
بعد میبایست با زبان من مرا قانع کنید یا نه؟
بجایش مفهوم را رها نموده اید و به معنی لغات گیر میدهید؟!
اگر بخواهیم به این گیرها بپردازیم که باید به همه ی پستهای این فاروم گیر داد.

این اختلاف من و شما بنیادین است. من صحبت از قابل فهم بودن میکنم و شما به کلمات میپردازید. هرچند این پرادختنتان هم به این علت است که در اصل سخن نمیتوانید ایرادی ببینید و به جای آن به ملا لغتی شدن روی می آورید (سفسطه).

اینکه بکار بردن اسپاش به جای فضا ربطی به کاربرد درست لغات در جای خود ندارد هم سفسطه ی دیگری است.

دوست داشتید این نوشته ها را به جستار مناسبتری منتقل کنید تا ادامه دهیم.

[Mehrbod]

[سامان]

من اینجا تنها به خواننده‌یِ سومکس نمایاندم که شما نمیدانید درباره‌یِ چه سخن میگویید, زیرا اگر میدانستید
نمیامدید میان "مطلب سختی از جلال الدین" و "مطلب ساده‌ای به پارسیک" دست به همسنجی بزنید!!

خوب اشتباه شما كه بر اساس آن احساس مسئولیت نمودید نادانی مرا به كاربر دیگری نشان دهید این است كه طبق پیش فرضتان چون در قسمت اول گفته ی من سخت آمده پس در قسمت دوم آن میبایست آسان بیاید كه مخالف سخت است. در حالیكه من اصلا چنین قصدی نداشتم تا از این ظرافت ادبی استفاده كنم! من ساده را آگاهانه به كار بردم چون كاربرد آن درست تر از آسان بود در آنجا. نه در جایی آمده كه گزین گویه باید دارای توازن ادبی منفی بین دو قسمت یك نوشته باشد، نه در فارسی گفتن اینكه مطلبی ساده است، غلط میباشد!
در پارسیك هم فكر نكنم جلال آل احمد به جلال الدین تبدیل شود مگر آنكه شما بخاطر عقل كل دانستن خودتان، بخواهید جلال را هم مسخره بفرمایید.

جایگزینی واژگان هم سودمند است, ولی همه‌یِ پارسیگویی که «اسپاش» بجای "فضا" گفتن نیست, تازه اینجا باز هم پیوند دارد, چون
نمونه‌وار در "پارسی" میبینیم پُرگاه "دلیل" را بجای "علت/انگیزه" به کار میبرند بی اینکه لغزش خود را دریابند, یا مانند شما
"سخت و ساده" را در یک تراز میبینند,

آنچه از پارسیك گفتن شما دیده ایم تا بحال، استفاده از نرم افزار جهت جایگزینی لغات عربی با لغات دیگری است كه بعضی از آنها فارسی هستند و برخی دیگر هم مهربدی شده ی لغات آلمانی و انگلیسی هستند. نه استفاده از دستور زبان مناسب یا حتی جایگزینی هوشمندانه و با ظرافت لغات اصیل فارسی.

(معترفم كه فعالیت شما در این زمینه بسیار مفیدتر از اینی است كه در بالا نوشته ام، تنها میخواهم نشان بدهم خود را عقل كل دانستن و دیگران را ناچیز دیدن هم بسیار ساده است و هم احساس خوشایندی را به طرف مقابلتان نمیدهد.)

هنگامیکه من در انگلیسی همچون لغزش‌هایی سال به سال هم نمیبینم.

پارسیگر

در انگلیسی احتمالا سال به سال هم نمیبینید كه do به جای fuck به كار رود، ولی در فارسی روزانه بارها این اتفاق می افتد. خوب این به سادگی ناشی از تفاوت زبانهاست و این قیاس اشتباه شما ناشی از دیدتان مبنی بر این است كه زبان فارسی را میبایست به انگلیسی و آلمانی نزدیك كرد.

[Mehrbod]

[سامان]

روشن است که از دید منطق (فرنود) کار شما نادرست است, دو چیز را در یک ویژگی همسان میتوان همسنجید, همانجور که نمیشود زیبایی و هوش
دو تن را سنجید و گفت کدام بهتر است (دو چیز ناهمسان!), همانجور نیز نمیتوان از روی سختی و سادگی دو چیز فرجام گرفت کدام بهتر میباشد.

به نظر من این اشتباه است. تنها منطقی كه میتواند در این رابطه كاربرد داشته باشد این است كه طرف چه قصدی از به كار بردن كلمات دارد و آیا با استفاده از كلماتش توانسته منظور خود را به دیگری منتقل كند یا خیر. در مورد گفته ی من هم، هم من میخواسته ام از كلمه ی ساده (به مفهوم پیچیده نبودن) استفاده كنم و هم شما متوجه منظور من شده اید. در فارسی من هم از سخت میتوان هم معنای دشواری را گرفت، هم محكم بودن، هم پیچیدگی و ...
اینكه از مثلا كلمه ی سخت با چه مفهومی در متن میتوان استفاده كرد هم باز ربطی به نادانی فرد ندارد مگر اینكه از جای دیگر به نادانی او پی برده باشیم و استفاده ی نامناسب از یك لغت را قرینه ی دیگری بر نادانی او به شمار بیاوریم.

نگرش شما هم خوب است, میتوانید دستی بدهید و واژگان زیباتر و بهتری بیابید, زیرا پارسیک زبانی است آزاد و پرگاهیده و از آنِ هیچکسِ تنها نیست.

من نه این كار را مفید میدانم و نه نتیجه بخش. نهایتا باعث بوجود آمدن جمعی جدابافته میشود كه فاصله شان از مردم عادی بیشتر شده و تنها برای هم مینویسند. اگرچه با این تلاش شما موافق نیستم ولی لازم نمیدانم كه انرژیم را صرف مخالفت با آن بكنم.
نوشتن آن گزین گویه هم تنها تلنگری بود به شما و هم فكرانتان كه اندكی هم به اطرافتان بنگرید.
اگر میدانستم این تلنگر اینگونه برایتان بر خورنده است، آن را نمینوشتم.

چرا پیشآمدانه در انگلیسی هم do بجای "گاییدن" به کار میرود .
من اینجا که بیشتر هموندان مانند شما فرهیخته هستند لغزش‌هایِ خنده‌داری میبینم که بیرون از اینجا, جاییکه
مردم زبان روزانه اشان انگلیسی است نمیبینم. پس یا مردم انگلیس زبان از ما باهوش‌ترند, یا زبان ما ناکارآمد است!

نگفتم هیچوقت به كار نمیرود، ولی سال به سال هم با آن احتمالا مواجه نمیشوید. در مقایسه با فارسی كه هر روز با آن مواجه میشوید! همانگونه كه با كاربرد easy و simple به جای هم در انگلیسی گاها مواجه میشویم كه در چارچوب context میتوانیم بفهمیم چرا به جای هم استفاده شده اند.

درباره‌یِ همین دلیل (دلالت) هم برای اینکه بگیرید چرا پارسیک شما را "باهوش" میکند, بیانگارید کسی به شما میگوید:
— دلیل اینکه اینجا خوابیده‌اید چیست؟

این سخن سراپا بیخودی است, ولی "پارسی"‌زبان امروزین لغزش خود را نمی‌دریابد, هنگامیکه برابر پارسیک "دلیل" اینها هستند:

دلیل = انگیزه (انگیختن)
دلیل = شَوَند (شدن) = cause
دلیل = نمایانگر, نشانگر = indicator
دلیل = آوند
...

پس شما هرگز, هرگز نمیبینید کسی بیاید بگوید:

— نمایانگر اینکه اینجا خوابیده‌اید چیست؟





چرا؟ زیرا واژگان پارسیک ساختارین و دستورین و گویا میباشند, نمایانگر را بسختی میتوان بجای چیز دیگری به کار بُرد و دچار چنین لغزشی شد!

پارسیگر

من معتقدم زبان در درجه ی اول برای برقراری ارتباط ساخته شده. بقیه ی پیشرفتهای بوجود آمده در زبان و ادبیات پیرایه هایی هستن كه بار هنری ادبیات رو افزایش دادن و بشر رو قادر ساختن تا احساسات و افكار پیچیده تری رو به نحو زیباتر و كارآمدتری به دیگران منتقل كنن.
وقتی زبان از حالتی خارج بشه كه قابل فهم برای دیگران نباشه در واقع دلیل وجودیش رو از دست میده. مردم هم همیشه دوست دارن در برقراری ارتباطات راههای ساده تری رو به كار ببرن.