درست است، در پیک پیشین ، کوشدیم به زبانی هرچه ساده تر در این باره روشنگری نمایم.
چکیده سخن اینکه انرژی/فوتون هایی که در یک بخش ازاسپاش (فضا) هستند، چه گیر افتاده
چه بگونه ی آماری همواره در ان هستند، بخشی از تنمایه ی ان بخش از اسپاش میشوند و
گرانش (gravity) پدید میاورند. هر چه این انرژی گرفتار بیشتر باشد، تنمایه ی بیشتری از بیرون
از این بخش اسپاش سهیده میشود و هرچه این اسپاش که زندان انرژی است، کوچکتر باشد،
نشانه ی این گرانش بیشتر آشکار میگردد، مانند پروتون، که در پیام پیش گفتیم که در ان تنها سه
ریزک ماندمایه دار بنام کوارک هستند که تنها یک درسد تنمایه ی پروتون را دارند و مانده ی تنمایه، از
همین انرژی گرفتار (= "گلوئون") هاست. پس اگر کسی بیرون از جهان ما بود و میتوانست جهان مارا
بسنگد (وزن کند)، هم ارز تنمایه ای همه ی انرژی های سرگردان در این جهان را نیز بدست میاورد.
افکت کازیمیر
pars
آزمایش یا پدیده ای بنام "افکت کازیمیر" به ما نشان میدهد که اسپاش همواره پر از چندی انرژی است.
•