ما با پذیرش گرایندِ هستیِ اینگونه جانداران و سامانه های مادی
که فراتر و هوشمند تر از ما هستند، ناسازگار نیستیم. ولی باز هم
پای میفشاریم که این زیندگان، سراسر مادی و تهی از هرگونه زاب
فرامادی باید باشند و همچنین، از انجا که آفرینش (= پدید آوردن
چیزی از هیچ) در جهان ماده شدنی نیست و هرگز در این میلیاردها
سال ، آروین نشده ، پس چنین زیندگان فرازمینی و کیهانی نیز،
نخواهند توانست دارای چنین توش و توانی باشند. بزبان دیگر ,
هر چیز مادی میتواند تنها چینش های مادی را دگرگون نماید ولی
نمیتواند سرشت ماده را دگرگون نماید: کارد، دسته اش را نمی برد!
پذیرش= قبول کردن
گرایند= احتمال
هستی = وجود
سامانه = سیستم
فراتر = متعالی تر
زاب = صفت
فرامادی = ورای ماده و ورای طبیعت
آروین = تجربه و مشاهده
توش = استعداد-طاقت
توان = قدرت
سرشت = جوهر و ذات
•