درست است راسل جان؛ منظورم روندِ گزینشِ نبود، منظورم شرایطِ کلی بازی است؛ همهی فمنیسم برای این است که بازی را به شکلی دیگر به همان فرمِ سابق ادامه دهند که در آن مردان در همان نقشهای سنتیِ خود باقی بمانند و زنان شکلی نو از زیستِ اجتماعی را تجربه کنند که در آن قالب دگرگونه شده، اما محتوا ثابت مانده؛ تا حدِ زیادی موفق شده (با جا انداختنِ گفتمانِ مردسالاری، تبدیل کردنِ دولت به جاکشهای قهار، درستنمایی همهی کاستیهای جامعهی زنان، مشکلنماییِ مردان و... ) اما خب جامعهی پسامدرن با خود مظاهری آورده که تا اندازهای خفیف مردان را از نقشهای سنتیشان خارج کرده و یک مردِ باهوش احتمالش نسبتا بیشتر است که دیگر در این دامها نیافتد. از مظاهرِ پست مدرنیسم یکی اتفاقا همین فمنیسم است که به شکلی معکوس نسبت به اهدافاش، در حالِ شکاندنِ هالهی زنِ پرنسسگونِ سنتیست...

















































پاسخ با گفتآورد