چیزی نیست آرش جان، از منظر دوستان مشروطه و دموکراسی از همان روزِ نخست باید یک سوئیس به ما تحویل میدادند، در حالیکه نمونههای در دسترسی چون آمریکا و فرانسه نشان میدهد که دموکراسی چقدر کند و آهسته و پرفراز و نشیب و بالا و پائین میشود تا بالاخره پا بگیرد و مستحکم شود. زدنِ تیرِ آخر بر جانِ یک مشروطه و دموکراسیِ نوپا و افتانِ و خیزان و نابود کردنِ آن به آن شکل، یک جنایت است از منظر من. شما ببینید در سالهای بین 1320 تا 1332 که دوباره قانون و مشروطه و ازادی در مملکت برقرار بود اوضاع چگونه شده بود، به طوری که براستی میتوان آنرا درخشانترین دورانِ تاریخِ معاصرِ ایران نامید و آثارِ همان دورهی بسیار کوتاه هنوز هم به وضوح در امروزِ ایران مشهود است.