اگر واکنش به دزدی مثل واکنش به تجاوز بود:
1-لباس و ساعت گرون قیمت قربانی و خونه قشنگش دلیلی بر وسوسه دزد فراتر از تحمل انسان بود.
2-دوستان، خانواده، پارتنر و... به دادگاه فراخونده میشدند تا تائید کنند که قربانی مکررا و به صورت اختیاری به دیگران پول میداده و حتی از این کار لذت میبرده!
3-قربانی ممکن بود به خاطر سکونت در محله که دزدی فراوونه متهم بشه.
4-اگر قربانی آشنای متهم باشه به صورت خودکار فرض این بود که چیزهای دزدی شده در اصل هدایایی از سوی قربانی بودند.
5-از قربانی پرسیده میشد که چقدر در برابر متهم مقاومت کرده و ازش نشونه های مقاومت در برابر دزد رو میخواستند!
6-حساب بانکی، رسید خرید اجناس و... به عنوان مدارکی آورده میشدند که قربانی قبلا پولش رو به طور احمقانه ای خرج کرده/گم کرده/به کسی داده!
7-دزد کاملا صادقانه شهادت میده که چون قربانی در رو باز گذاشته بود پس طبیعتا علاقه داشته ازش دزدی کنند!
8-دزد باز هم شهادت میده که عملش دزدی نبوده فقط کمی با هم شوخی داشتند!
9-قربانیان دزدی متهم میشدند که پس از طی کردن همه مراحل قبلی این اتهام رو فقط برای اخاذی، جلب توجه یا تخریب شهرت متهم بهش وارد کرده.
پاسخ با گفت‌آورد