هر کسی که برای داوگری خود چندین مثال و توضیح بیاورد فرنودی بر درستی داومندی‌اش نیست، من یکنوشته اصلی از سوی یه نفر
نگاهی به آن برگه انداختم؛ پاسخ ایشان همان سفسته‌ها و بازگویی‌های پیشین و نادرستشان بود. ایشان
از یک نامواژه (اسم) به دلخواه یک کارواژه برمی‌سازد که چم و مینوی باریکی نمی‌رساند. در نمونه‌های
محاوره‌تر و دم دستی‌تر (مانند زنگیدن) این دات و آسا (قاعده‌مندی) چندان دشواری ندارد، ولی ایشان با این
روش یک دسته از کارواژه‌های تاریخی می‌سازد که هتا من هم چم آن را درست درنمیافتم!!
توافق باید در راستای کوتاه و فرنودین کردن زبان باشد؛ وگرنه زبان کنونی هم امروزه توافقی‌ست و بیشترینه‌ی
سخنوران به زبان "فارسی" با همین زبان آلوده خو گرفته‌اند.
پاسخ با گفت‌آورد