سوالی که ذهن من رو هنوز مشغول کرده

[یه نفر]

سلولهای مغز با پیری از بین میروند و دیگر هم ساخته نمیشوند محض اطلاع.
شما منیت رو چی تعریف میکنید؟ صرفا اینکه بعد از گذر سالها و تغییر در سلولها من به خودم همچنان میگم من؟ یا منظورتون یک سری ویژگی ها و خلق و خوی ها هست؟ مغز با افزایش سن تعدادی از سلول هاش به خاطر کاهش خونرسانی از بین میروند و این باعث تغییر در شخصیت فرد میشود. اگر قسمتی از مغز برداشته بشه شخص دیگر فرد سابق نخواهد بود، مثلا در لوبوتومی که سابقا برای درمان مشکلات رفتاری و اختلالات شخصیت انجام میشد و با جراحی قسمتی از لوب پیشانی رو برمیداشتن، فرد کاملا دیگرگون میشد، شخصیتی پرخاشگر کاملا آرام میشد و ... این تغییر در من نیست آیا؟
برای هوا و عقل هم اونقدر استدلالتون ابتدایی هست که من یکی دیگه خسته شدم بخوام درباره ش چیزی بگم.

وقتی تفکر بقیه در همین حد هست، از من چه توقعی داری که استدلال های بزرگتر و آکادمیک تری بزنم؟؟
بعضی ها در جواب تمام حرف های من فقط مسخره میکنن و شکلک و علامت میگذارند.
در ضمن از شما نخواستم درباره اش چیزی بگید. اگر دوست داشتید چیزی بگید!
منیت از نظر شما چیه؟ شما اگر یه روز خدایی ناکرده، دست و یا پاتون قطع بشه، آیا تغییر میکنید؟ یا همچنان به خودتون میگید «من»؟ پس شخصی که دست و پا و کلیه و .. از دست بدهد، همچنان به خودش میگه من.
سلول مدام در حال ساخته شدن است. حتی یک فرد 100ساله باز هم در حال ساخت سلول هست. ربطی هم به سلول پوست و مغز نداره. مغز هم از این حرکت مستثنا نیست.

[viviyan]

وقتی تفکر بقیه در همین حد هست، از من چه توقعی داری که استدلال های بزرگتر و آکادمیک تری بزنم؟؟
بعضی ها در جواب تمام حرف های من فقط مسخره میکنن و شکلک و علامت میگذارند.
در ضمن از شما نخواستم درباره اش چیزی بگید. اگر دوست داشتید چیزی بگید!
منیت از نظر شما چیه؟ شما اگر یه روز خدایی ناکرده، دست و یا پاتون قطع بشه، آیا تغییر میکنید؟ یا همچنان به خودتون میگید «من»؟ پس شخصی که دست و پا و کلیه و .. از دست بدهد، همچنان به خودش میگه من.
سلول مدام در حال ساخته شدن است. حتی یک فرد 100ساله باز هم در حال ساخت سلول هست. ربطی هم به سلول پوست و مغز نداره. مغز هم از این حرکت مستثنا نیست.

سلول مغزی ساخته نمیشه. اگر شما الان مغزت آسیب ببینه احتمال اینکه ترمیم بشه یا جایگزین بشه وجود نداره، همینطور قلب و کلا ارگانهای داخلی که اگر اینگونه بود دیگه مشکلات قلبی و مغزی وجودشون معنایی نداشت. فقط پوسته که سلولهای قدیمی میمیرند و سلول های جدید جایگزینشون میشه.
چیزی که من بهش میگم من شاید اصلا وجود خارجی نداشته باشه. من چندان ربطی به دست و پا نداره، چیزی که من رو میسازه مغز منه، اگر مغز من آسیب ببینه ممکنه من دیگر خودم رو نشناسم. یک فرد آلزایمری ممکنه دیگه نگه من، چون دچار دمانس و مرگ بعضی از سلول های مغزی شده.

[onali]

چیزی که من بهش میگم من شاید اصلا وجود خارجی نداشته باشه. من چندان ربطی به دست و پا نداره، چیزی که من رو میسازه مغز منه، اگر مغز من آسیب ببینه ممکنه من دیگر خودم رو نشناسم. یک فرد آلزایمری ممکنه دیگه نگه من، چون دچار دمانس و مرگ بعضی از سلول های مغزی شده.

درود
شما چی دوست عزیز؟،شما نیز شخصی که الزایمر گرفته را کس دیگری میدانید؟یا همان است با این تفاوت که فراموشی گرفته؟
همانطور که گفتید اگر اعضای بدنش را از دست دهد همانیست که قبلا بود اما اگر فراموشی نیز بگیرد و حافظه خود رااز دست دهد باز همان شخص است منتها اینکه رفتاروگفتارش مطابق با عاداتی که تاکنون داشته نمیباشد بنابراین شاید درمواقعی شماراغافلگیر کند اما شک نخواهید کرد که شخص دیگری نیست.نمیدانم این" تغییر من بودن" از کجا امده است من هرچه فکر میکنم تعریفی برای ان نمی یابم.اصلا امکان پذیر است؟

[سامان]

درودشما چی دوست عزیز؟،شما نیز شخصی که الزایمر گرفته را کس دیگری میدانید؟یا همان است با این تفاوت که فراموشی گرفته؟همانطور که گفتید اگر اعضای بدنش را از دست دهد همانیست که قبلا بود اما اگر فراموشی نیز بگیرد و حافظه خود رااز دست دهد باز همان شخص است منتها اینکه رفتاروگفتارش مطابق با عاداتی که تاکنون داشته نمیباشد بنابراین شاید درمواقعی شماراغافلگیر کند اما شک نخواهید کرد که شخص دیگری نیست.نمیدانم این" تغییر من بودن" از کجا امده است من هرچه فکر میکنم تعریفی برای ان نمی یابم.اصلا امکان پذیر است؟

هویت شناختی که هر فرد برای خود قایل است با هویت اجتماعی که برای دیگران قایل میشود متفاوت است. فردی که به نحوی آسیب مغزی میبیند که نتواند خود را به خوبی بشناسد در واقع من قبلی نیست ولی دیگران میتوانند هنوز همان هویت اجتماعی قبلی را برای وی قایل شوند و این دو منافاتی با هم ندارند. یعنی میتوانند بگویند این فرد نامش چیست یا فرزند کیست یا نشانی منزلش کجاست و از این قبیل. منظور از من در اینجا همان خودآگاهی فرد است که دیگر وجود ندارد. ولی ما بدلیل اینکه هنوز خودآگاهی و دگر آگاهیمان وجود دارد او را به جا می آوریم. کافیست ما هم دچار ضایعه ی مغزی دیگری شویم تا نه خود را بشناسیم و نه دیگران را.