از کجای سخن من استنتاج کردید که اگر این طور (چطور؟!) باشد نباید به علم تکیه دهیم؟
فرق ادعاهای علمی (ابطال پذیر) با غیر آن ها، ابطال پذیری یا به طور معادل آزمون پذیری آن ادعاهاست. همین است که قوانین علمی مثل جاذبه را قابل اعتمادتر کرده است.
افتادن در دام اعتقاد به گزاره های ابطال ناپذیری که برای توصیف و فهم جهانی که مشاهده میکنیم بیان می شوند، افتادن در دام دگماتیسم است و راه خروجی از این دام قابل تصور نیست، به این دلیل که راهی برای آزمونشان وجود ندارد و اگر اشتباه کرده باشیم خیلی مشکل میتوانیم متوجه آن بشویم. من قویا به دوستان هشدار میدهم که به جفنگیاتی چون جمله ای که از آن انتقاد کردم اعتماد نکنند.








































پاسخ با گفتآورد