آغازگر جُستار
من با دوستانی که چنین حرفی می‌زنند موافق نیستم. همانطورکه گفتم من احساس کردم(و اکنون کمابیش اطمینان دارم)که سران طرفین درگیر گوناگون مدتی مانده به این انتخابات، خصوصا با اعتراضات پنهان احتمالی که احمدی‌نژاد و رفسنجانی انجام دادند تصمیم گرفتند دعوای درونی حکومت میان جناحین را از سر استیصال به رای مردم بگذارند. متوجه هستید؟ یعنی عملا تنها راه باقی مانده برای خفه کردن و نشاندن گروه‌های مختلف سیاسی نشان دادن وزن اجتماعی آنها بوده. اما حتی فرض بگیرید که منهم اشتباه می‌کنم، چه اهمیتی دارد راسل؟ آیا واقعا گمان می‌کنید اعتبار سیاسی برای نظام جمهوری اسلامی یک عنصر حیاتی‌ست؟ بی‌اعتبارتر از حکومت کره‌ی شمالی در جهان وجود ندارد، هنوز هم سرپاست و این فقط مردم بدبخت آن کشور هستند که در سکوت و به دور از چشم جامعه‌ی جهانی هزار هزار تلف می‌شوند، در پایان روز گزینه‌ها دو تا بیشتر نیستند: تحریم انتخابات و صدور فتوای جهاد برای مردم از لس‌آنجلس و لندن و پاریس که قطعا دردی را درمان نمی‌کند(زیرا هیچ مردی حاضر نیست بخاطر فلان ارمان انتزاعی خود و دیگران خود را به کشتن بدهد، که مایه‌ی خوشبختی‌ست)، یا شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی با همه‌ی آنچه درباره‌ی آن می‌دانیم که شاید تغییری ایجادبکند، حالا این تغییر هر قدر هم کوچک باشد، باز آنجا وجود دارد.نوشته اصلی از سوی Russell
علی الحساب یک دانه حکومت در سرتاسر تاریخ نام ببرید که با تحریم انتخابات ساقط شده یا تغییر مثبتی کرده تا بحث را ادامه بدهیم. تحریم انتخابات چیزی بجز یک ابزار بسیار کم‌اثر در دست اپوزیسیون داخلی برای مشروعیت‌زدایی از حزب پیروز نیست، در جمهوری اسلامی که از روز اول اپوزیسیونی وجود نداشته. نظام مقدس هم به پر کردن یک میدان از آدمها راضی‌ست و آنرا اعتبار کافی می‌داند.
پاسخ با گفت‌آورد