+ "زایاندن" درسته, ولی زاییدن خودش کارواژهیِ[1] دوگذرا است (گذرا[2] و ناگذرا[3] = متعدی و لازم), یعنی نیازی نیست بگوییم بچه را زایاندم, همان "بچه را زاییدم" درسته.
ولی این را میتوان برای مامای بچه گفت: «ماما بچه [یِ مادر] را زایاند».
زایاندن | لغت نامه دهخدا
زایاندن . [ دَ ] (مص ) یاری دادن به زچه گاه زادن . زایاندن ماما زاچه را. زایانیدن . و رجوع به زایانیدن شود.
زاییدن = ناگذرا: پس از کاربردْ پرسشهایِ "چه چیزی؟" یا "چه کسی؟" پیش نمیایند.
زایانیدن = گذرا: پس از کاربردْ پرسشِ "چه کسی را زایاند؟" پیش میاید (از کارور[4] به کارگیر[5] میگذریم).
----
1. ^ kâr+vâže::Kârvâže || کارواژه: فعل Dehxodâ verb
2. ^ gozar+â{pasvand}::Gozarâ || گذرا: متعدی; موقتی Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ transitive
3. ^ nâ+gozar+â{pasvand}::Nâgozarâ || ناگذرا: لازم; ردنشدنی Ϣiki-En intransitive
4. ^ Kârvar || کارور: فاعل Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ subject
5. ^ Kârgir || کارگیر: مفعول Ϣiki-En object
پاسخ با گفتآورد