«لختی بدرنگ» دربرابر «لختی درنگ کن» به گوش من بس خوشآواتر میاید که کوتاهی اش هم در آن بی پیوند نیست, هر آینه در دستور زبان پارسی میدانیم که be بیشتر کارکرد "تاکید" یا همان stress دارد و میتوان در گزارهیِ دستوری آنرا بسادگی انداخت:
رو = برو گو = بگو ..
پس:
لـَـختـی دِرَنـْگـ.
نیز میتوان آورد و هم be هم kon را با هم انداخت (: