میباوری خدا مست شده؟ آرام و بیسدا و در نزدیکیِ پندارم
می‌گامد[1]
زانو بر زمین زدم تا سر به خاک نهم و سپاس را که نه دادخواه شوم از داد (و
دادگری[2]) اش
ناگهان چکه‌ای شراب بر دیده ام فروریخت
و من بخوبی آن شراب را میشناختم
مست میکرد
پنداره[3] هایم را آن هنگام که خسته میشدم از جور
زمانه[4]
خدای من تو هم مست شدی؟
خسته شدی؟
شراب من هنودش را گذاشت؟
پس چرا بیتابی نمیکنی و مستانگی ات را نشانم نمیدهی؟
میخواهی نزدیکتر شوم؟
میخواهی امشب در آغوش من بامداد کنی؟
چه میخواهی؟
تبو تا برایت فراهم کنم ...
چه شد؟
نتوانستی فراموش کنی؟
شراب بتنهایی نمیتواند برایت کارساز باشد
من خود, امشب تو را مست خواهم کرد.
و از اندیشه و پندار آسوده
در بگشای
امشت من نیز چون تو تنهایم ....
----
1. ^ Gâmidan || گامیدن: رفتن و قدم زدن Dehxodâ, Ϣiki-En to walk
2. ^ dâd{pišvand}+gar+i{pasvand}::Dâdgari || دادگری: عدالت Ϣiki-En, Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ justice; fairness
3. ^ pendâr+e::Pendâre || پنداره: مفهوم Ϣiki-En concept
4. ^ Zamâne || زمانه: دوران Ϣiki-En, Ϣiki-En, Ϣiki-Pâ era; times
نوشته اصلی از سوی mosafer
سپاس
پاسخ با گفت‌آورد
آغازگر جُستار
