خیر ایرانبانو ارجمند،نوشته اصلی از سوی iranbanoo
یک زمانی شما این پیامک را برای دوست پسر خود می فرستید،آنگاه می توانیم بگوییم دارید مشکلات خود را بیان می کنید اما زمانی که این پیامک را در یک محیط عمومی همانند انجمن می فرستید قضیه فرق می کند.شما یک بار دیگر نگاه به آن پیک بیاندازید تا دریابید چگونه یکسره تنها به مردان می تازد و هیچ احتمالی هم نمی دهد که زنان اینگونه باشند.(منظورم فرستنده پیک نیست)
"خود شما می گویید مردان هم می توانند گلایه هایی مردانه از دیدگاه های زنانه انجام دهند..."
خب مگر این یک دیدگاه مردانه است که ما یکسره به سکس بیاندیشیم و هر که را که دیدیم به دنبال خوابیدن با ایشان باشیم؟
همه ی اینها زمانی است که ما این دیدگاه را ناپسند بدانیم که من به هیچ روی این دیدگاه را که بخواهم با دختری که برایم جذاب است بخوابم،نادرست نمی دانم.
من شخصا مشکلی با بیان این طرز فکر ندارم اما حق خودم می دانم که نشان دهم با این اندیشه مخالفم.شاید اگر دکمه ی "نمی پسندم" وجود می داشت به همان نمی پسندم بسنده می کردم.به گمانم این پیامک آنقدر ابهام و کم گویی دارد که جای بحث نمی گذارد و گقتگوی بیش از این جایز نیست.
شما گویا سوء تعبیر داشته اید
از نظر من آن پیک تنها میگوید از اینکه همه اورا به چشم یک کیس سکسی ببینند آزرده میشود.
این برای مردان هم ممکن است آزار دهنده باشد.اینکه پا پیش بگذارد برای یک ارتباط متفاوت اما مخاطبش در پی کامجویی باشد.
ضمن این که چرا اندیشیدن=عمل کردن نیست؟
چگونه اندیشه ایست که در عمل نمود ندارد!!
اندیشه باید در عمل بروز پیدا کند(ممکن است بروزش متفاوت باشد اما مسلما بروز پیدا میکند)وگرنه میشود یک عقده!خود سانسوری یا یک پنهان کاری !
اتفاقا آن پیک میگوید اگر دید و نگاهمان را تصحیح کنیم نیازی به این خود سانسوری ها نیست....
اندیشیدن هم زمانی می تواند به عمل بیانجامد که شما به تنهایی درگیر آن عمل باشید نه جایی مانند دلبری کردن که شما نیاز به موافقت طرف مقابل دارید.خب بی شک من زمانی که ببینیم طرف مقابلم چراغ می زند،به خودم اجازه می دهم اندیشه را به عمل تبدیل کنم.
مشکل زمانی بوجود می آید که طرف مقابل من ناراضی باشد که در اینصورت اندیشه ی من هیچ زیانی به ایشان نمی رساند اما عملم چرا،ایشان را می آزارد.
پاسخ با گفت‌آورد