جواب زور = زور . اگر امروز زورم نرسید، میروم ده سال دیگر که زورم رسید بازمیگردم .
عراق برای ایرانیان بود، اما از ادعای خود بر آن گذشتند . یهودیان اما هرگز از ادعای مالکیت بر اورشلیم نگذشتند ؛ اگرچه از آنجا ناچار به فرار شدند .
فعالا که فلسطینی ها در این همه مدت ثابت کرده اند خاکشان را با تمام قوا نگه داشته اند.نه تنها در برابر اسرائیل که در برابر دنیا...
خوب حرف مرا میزنید
اعراب خواستند ولی نتوانستند.اگر ایرانیان هم خاکشان را واگذار میکردند که دیگر تمام شده بود.
یهودیان نخواستند؟ خوب این خواست خودشان بوده.
الان پایشان را بر خرخره ی بشریت گذاشته اند که پشیمان اند؟
جالب است!!فردا شخصی میآید خانهام را غصب کند به زور .اگر زورِ من به او نرسد دو راه دارم :یا اینکه خانه را بگذارم و بروم با زورِ بیشتر بیایم، یا اینکه هرجور شده در خانه بمانم . حال اگر من راهکارِ نخست را برگزینم، به این معنی است که من دیگر حقی بر آن خانه ندارم؟!
باز برمیگردیم به سوال اولمان
چا اورشلیم؟
چرا نمی روند روسیه؟
مگر تنها خواست صهیونیسم برپای یک ملت یهود نیست؟
اگر انطور است اینهمه خاک مستعد برای پذیرش؟
پس بحث اورشلیم نیست.
شما را به ساحتِ مقدس دفترچه (به قول راسلِ عزیز) قدری به سخنانِ خود بیاندیشید .
چرا ایران؟ چرا ما باید در ایران زندگی کنیم؟ برویم استرالیا زندگی کنیم. خاک است دیگر ، چه فرقی دارد ؟ پس بحث بر سر ایرانیت نیست .
نتیجه اخلاقی: جواب زور اگر زور است، جوابِ ترول هم ترول است!