عورت بودن صدای زن برای مرد:
در حرمت شنواندن زن صدای خود را به نامحرم و بلند سخن گفتن در جایی كه نامحرم وجود دارد و حرمت شنیدن مرد نامحرم صدای زن را میان فقیهان اختلاف است. برخی با استناد به عورت بودن صدای زن، دو نتیجه گرفته‌اند: اولاً، او را از بلند كردن صدای خود و شنواندن به دیگران در مجالسی كه نامحرم وجود دارد، منع كرده‌اند و از این‌رو، اذان زن را برای نماز جماعتی كه مردان حضور دارند، مجزی ندانسته و جهر به حمد و سوره را در نمازهای جهریه بر زن واجب ندانسته، بلكه حرام و مفسد عبادت دانسته‌اند.52
ثانیا، شنیدن صدای زن نامحرم را برای مردان به طور مطلق، اعم از اینكه به قصد تلذذ باشد یا نباشد و اعم از اینكه مفسده‌ای بر او مترتّب بشود یا نه، حرام كرده‌اند.53
اما اكثر قریب به اتفاق فقیهان با این دیدگاه موافق نبوده و آن را سخنی بی‌دلیل و مخالف سیره قطعی متصل به زمان معصوم و رفتار معصومان در سخن گفتن با زنان نامحرم دانسته54 و حرمت شنیدن صدای زن را منحصر به صورتی دانسته‌اند كه با قصد لذت همراه باشد و یا بر آن مفسده‌ای مترتّب شود.
ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم از دیدگاه كتاب و سنّت (2)
پاسخ با گفت‌آورد