اتفاقا نژاد پرستی بیشتر از دیدگاه دینی/معنوی هست که قابل قبول نیست.
از نظر خرد و علم شاید بشه تفاوتهایی بین نژادها پیدا کرد. ولی خب با اینکه تفاوت هست اما اینکه بگیم واقعا یکی بر دیگری برتری داره بنظرم هنوز اثبات محکمی نداره، چون هر نژادی مزایا و معایب خودش رو داره و در شرایط و محیط و تاریخ خاصی میتونه مفید باشه. بعدش هم اصلا تعریف ها از خوشبختی و خرد و پیشرفت تفاوت میکنن و مثلا نمیشه گفت یک نژاد چون مغزش برای علم و فناوری بهتر کار میکنه پس مفیدتر و برتره.
بعد گذشته از همهء اینا انسان تاجاییکه میدونم از نظر تجربی و علمی هم روشنه، بسیار قابلیت تغییر و انطباق پذیری رو داره و هر شخص، گروه، یا نژاد و ملتی اگر در شرایط و محیط جدیدی قرار بگیره یا بهرصورت تلاش کنه در یک زمینهء خاصی، ویژگیهاش هم تاحد زیادی میتونن عوض بشن؛ همونطور که ثابت شده مثلا هوش و کارایی ذهنی با تمرین و آموزش بیشتر از اونچه که قبلا تصور میشد قابلیت تقویت داره.
در نهایت ما برای حیوانات هم حقوقی نزدیک به انسان قائل هستیم از نظر اخلاقی و تئوریک هم که شده، اونوقت برای انسانها به صرف این تفاوتهای جزیی مگر میشه تبعیض قائل شد؟
ولی بنظر من بقول شما مشکلی نداره اگر کسی فکر کنه یک نژاد از دیگری برتره. تا وقتی که این به شکل افراطی و عملی درنیامده. و اول هم اینکه تصور اون شخص بر مبنای احساسات کور و خودخواهی های شخصی نبوده باشه، بلکه بعلتی واقعا اینطور فکر میکنه.
من فکر نمیکنم خصوصیت های نژادی چیز ثابتی هم باشه. تاحد زیادی محیطی و فرهنگ و تربیت و شرایط هم هست احتمالا.
همونطور که مثلا من ایرانی هستم ولی خودم فکر میکنم بیشتر شبیه اروپایی ها و آمریکایی ها هستم از نظر فکری و غیره.
البته اول اینقدر اینطور نبودم، اما به مرور از خصوصیات و طرز تفکر و دین ایرانی ها فاصله گرفتم.
ولی بعضی چیزها هم نژادی هست. ژنتیکی.
مثلا بعضی خصوصیات جسمی.
ولی حتی اینها هم با تلاش یا تغییر شرایط اغلب قابل تغییر تاحد زیادی.
پاسخ با گفت‌آورد