اصولا آنارشیسم سیستمی هست که به شدت خود متناقضه،به این خاطر که به قول امیر در برابر ایدولوژی هایی که به رسمیت نمیشناسنش(هر نوع دیکتاتوری یا سیستمی که توش دولت وجود داشته باشه)به راحتی سقوط میکنه.یعنی تا زمانی که میل قوی و گسترده ای برای برقراری آنارشیسم نباشه(به دلایل تکنولوژیکی و برطرف شدن مشکلات ژنتیکی و اجتماعی انسان)یک سیستم پایدار نمیتونه باشه.
آنارشیسم در واقع دشمن درجه یک حکومت و هرگونه زور سازمان یافته هست.یعنی بر خلاف مارکسیسم که به کپیتالیسم میتازه،آنارشیسم اول به حکومت حمله میکنه و بنابراین با یک سیستم سویالیستی که سرمایه داری رو منقرض کرده!هم میانه خوشی نداره چون یک حکومت قوی هست.
دلیل این دشمنی هم اینه که این زور سازمان یافته به هر حال فردیت و آزادی انسان ها رو نقض میکنه.