پیشرفت و خوشبختی؟

[Reactor]

کشور کوچک بوتان با درآمد پایین و بدون تکنولوژی خوشبختترین مردم جهان اعلام میشه.آیا درسته؟

بی بی سی که میگفت مردم برزیل شاد ترین ملت هستند و در دنیا از همه بیشتر احساس خوشبختی میکنند!
(تازه بوتان مگه آبگرمکن نبود؟شوخی کردم)

[Mehrbod]

What?

خوب اینکه دلیل نمیشود،ممکن هم هست به سمتی میرویم که به بدبختی بسیار بیشتر میانجامد،بنظر من قبول اینکه حس کنجکاوی و علاقه به کنترل بر طبیعت که مخصوصا پس از روشنگری براه افتاده رانه اصلی است و میشود گفت بدون ترمز،اینکه کجا میرود بیش از اینکه بخواهد توجیهی باشد برای اینکه ما کنترلش را داریم خودش یک سوال است که واقعا معلوم هم نیست چه شود.
یکمقدار هم مقایسه خوشبختی بدون در نظر گرفتن ارزش دانستن حقیقت و زندگی در «بهشت احمق‌ها» سخت هست.اگر اصلا بشه واقعا خوشبختی او اینجوری مقایسه کرد اصلا

بی بی سی که میگفت مردم برزیل شاد ترین ملت هستند و در دنیا از همه بیشتر احساس خوشبختی میکنند!
(تازه بوتان مگه آبگرمکن نبود؟شوخی کردم)

اینهایی که احساس خوشبختی کرده‌اند همراه با دانایی/نادانی خودشان هم بوده.

نکته در اینه که در یک تیره‌یِ بدوی شاید هموندان^[1] تیره بیشتر از یک آدم امروزین هم خوشنود باشند,
ولی اگر درباره‌یِ زندگی اشان و هستی و جهان به اندازه‌یِ یک آدم امروزین نیز دانایی (= knowledge) داشته باشند, آیا باز همینه؟

نادانی‌ای که همراه با خوشبخی باشد برای ما که این بازه را سپرانده‌ایم بدرد نمیخورد, دانایی را نمیشود آناموخت^[2].




----
1. ^ Hamvand || هموند: عضو Ϣiki-En Member
2. ^ Ânâmuxtan (ân+âmuxtan) || آناموختن: از یاد بردن; دانش آمومخته را از ناآموختن To unlearn

[Reactor]

اینهایی که احساس خوشبختی کرده‌اند همراه با دانایی/نادانی خودشان هم بوده.

نکته در اینه که در یک تیره‌یِ بدوی شاید هموندان[1] تیره بیشتر از یک آدم امروزین هم خوشنود باشند,
ولی اگر درباره‌یِ زندگی اشان و هستی و جهان به اندازه‌یِ یک آدم امروزین نیز دانایی (= knowledge) داشته باشند, آیا باز همینه؟

نادانی‌ای که همراه با خوشبخی باشد برای ما که این بازه را سپرانده‌ایم بدرد نمیخورد, دانایی را نمیشود آناموخت[2].

درسته... مانند پیرزن پیرمردهایی که تلوزیون نشان میداد و با 140 سال سن در یک روستای دورافتاده زندگی میکردند و به خبرنگار تلوزیونی میگفتند که خیلی شاد و خوشحالند و همین که یک نان و پنیری میخورند و سر زمین یک بیل و کلنگی میزنند خدا رو شکر میکنند و خوشحال و راضیند...

واقعیت اینه که اون افراد ظرف فکری کوچکی دارند و دید کوتا مدت و فکر ناپردازشگری دارند.
اصلا اطلاعاتی در مغز این ها نیست که پردازش کردن با مغز رو یاد گرفته باشند. غیر از روستای خودشان جایی رو بیرون از اون روستا ندیده اند!
زندگی رو نون و پنیر خوردن و نماز و روزه گرفتن و و بیل زدن سر زمین میدونن!

هنوز مغزشان رشد کافی نکرده و هنوز آمال و آرزویی درش شکل نگرفته تا بر مبنای اون زندگی باکیفیتی ببینند تا دلشان بخواهد و مجبور بشن تلاش کنن تا مشکل سر راهشان قرار بگیره...