درمان یا پذیرش خشونت؟!

[Ouroboros]

متاسفانه تعمیم دادن تجربه های شخصی خواه ناخواه در ما اتفاق میافته و دوستانی که میل به خشونت ندارند یا میل کمتری دارند رفتار خشن دیگران رو ممکنه طبیعی ندونند:)
در واقع شواهد بسیاری وجود داره که نشون میده انسان ها از کودکی تمایلات خشن دارند و بخشی از این تمایلات در اثر سازوکارهای اجتماعی نرم میشند:)
Taming Baby Rage: Why Are Some Kids So Angry?: Scientific American
تازه این زمانی هست که ما نخوایم در مورد male-male aggression در بسیاری از موجودات زنده و مهمتر از اون در خوشاوندان نزدیکمون مثل بابون ها و شامپانزه ها حرف بزنیم:)
حالا هرجا هم اسم نر میاد دوستان فکر میکنند فمنیستیه خب عزیزان طبیعت نرهای گونه ما رو خشن تر کرده(نه به حد دیوانه وار البته!)اینکه ربطی به مردسالاری نداره:)

من چندین تحقیق بسیار مستند و علمی آورده‌ام که در آنها ادعا، و تا اندازه‌ی معقولی اثبات شده ارتباط خاصی میان تستسترون و خشم نیست تا یک افسانه‌ی قدیمی را افشا بکنم. پس از آن ادعا کرده‌ام بخش بزرگی(و برخلاف ادعای راسل و شما، نه تمام)از خشم سرخورده‌ای که در مردان وجود دارد(و برخلاف ادعای راسل و شما کسی منکر وجود آن نشده)برآمده از ساز و کار فرافرهنگی و مشترک در تقریبا تمام جوامع بشری‌ست که بر طبق آن خشم و فرزند خلف آن خشونت، یا یکسره برای مردان پذیرفتنی و ویژگی‌ مثبتی‌ست(مثل ایران) و در مواردی استثنایی منفی تلقی شده، یا همچون غرب تنها بخشی از آن که «کانترپرداکتیو» تشخیص داده شده بار منفی گرفته، و بخشهایی که برای جامعه لازم هستند هنوز بطور سیستماتیک در پسربچه‌ها تقویت و تشویق می‌شوند.

راسل گرامی همینطور بی‌مهابا وارد معرکه شدند که این انکار طبیعت و فرگشت است، و افسردگی بدلیل روزی ده ساعت کار بیرون از خانه مگر می‌تواند به نحوی منجر به خشونت جسمی که تنها راه برون‌فکنی این فشار است بشود و ... انصافا یک نگاهی به این چند صفحه بحث بیاندازید، ببینید ما برای قرار دادن عنوان دفاع از حقوق مردان ناچار به روبرو شدن با چه مقاومت بی‌جایی هستیم.