درود راسل جاننوشته اصلی از سوی Russell
1- باور کن بیشتر غذاها را دوست دارم.در واقع نوع غذا زیاد مهم نیست برایم.نوع پختش است که برایم اهمیت زیادی دارد.اما از غذاهایی که بادمجان داشته باشند یا خیلی چرب باشند خوشم نمی آید.
2-از میان شهرهایی که آنها را دیده ام یا در آنها زیسته ام (یعنی اکثر شهرهای مهم ایران مثل تهران،شیراز،اصفهان،یزد و...) ، به جرات میگویم رشت یک سر و گردن از همه ی آنها بالاتر است.
3-واقعا از این جریان روشنفکری دینی بیزارم.اما خود من هم زمانی از زور بی چارگی، اصلاح طلب بودم.(البته من هرگز هتا به حداقل موجودیت جمهوری اسلامی هم اعتقادی نداشتم.اما خب راه دیگری هم نبود).آن موقع ناچار بودم قدری پراگتیک به قضیه نگاه کنم.اما اکنون، همانطور که قبلا گفتم هتا کمترین تکه از آزادی را با هیچ چیزی معامله نمیکنم و در این یک مورد مصالحه یا مسامحه ندارم.مخصوصا وقتی یادم می آید جوانانی که به آن مردک بی آر اعتماد کرده بودند و زندگی خود را قربانی کردند، نمیتوانم خشم ام را پنهان کنم.
پ.ن:راسل گرامی، آنچه موجب اشتباه در محاسبات من شده بود، این بود که در میان نزدیکان و اطرفیان من، موضوع اسلام به کلی از مدار خارج شده بود و ما دیگر هرگز روی این موضوع و هتا نقش اش در جامعه اهمیتی قائل نبودیم.اما در حین آن موضوعی که با هم گفتگو داشتیم، من به این قضیه بیشتر توجه کردم و بیشتر به آن فکر کردم و آنگاه پی بردم که هنوز اسلام در ایران و در نقش های اجتماعی، جایگاه بلندی دارد و مایه بسی تاسف هاست که همچنان میان مایگانی چون سروش به حمق و گمراهی مردم می افزاید.به طور خاص من در اینترنت و سایتها بیشتر کاوش کردم و چیزها دیدم از آنچیزها که پیش از آن نمیدیدم !
4-راستش از میان فیلسوف ها ، به بیشترشان با دیده احترام مینگرم.اما علاقه من به افلاطون،شوپنهاور،اسپینوزا ،مارکس و راسل زیاد است.
از میان نویسنده ها: کامو،همینگوی،چخوف،کازانتز اکیس،مان.از ادبیات آمریکای لاتین خوشم نمی آید.
