آغازگر جُستار
نه.نوشته اصلی از سوی mahtab71
ما در گذشته زندگی سختی داشتیم و مادرم بخاطر ما خیلی فداکاری کرد و ما رو رها نکرد. زن مظلوم و آسیب پذیریه.
هرگز امکان نداره چیزی رو بر آسایشش ترجیح بدم.
بعدم کلا خانوادهء کم جمعیت و منزوی و تنهایی هستیم. باید حامی هم باشیم. هیچکس دیگری رو نداریم.
نه اونقدرها هم فکر نمیکنم.بهرحال شما یه سری نیاز دارید و سرکوبشون حتما مشکل ساز خواهد شد.مثلا عصبیتر میشید یا بی حوصله تر و...
تاحالا که گذروندیم. و تسلطم خوب بوده و حتی رو به پیشرفت.
فکر کنم بحران های بزرگی رو پشت سر گذاشتم.
الان دیگه احتمال عدم کنترل و خشونت و کارهای خطرناک فکر نمیکنم باشه برام.
پاسخ با گفت‌آورد