چون با دستگاه هنجاری که من برای زندگی کردن برگزیدهام ناسازگار است.
این ادعا به طرز دردناکی مبتنی بر شناخت شخصی شما از حد و حدود است، یعنی میتوانید بگویید «برای من، برسی کردن دیگر گزینهها توسط شریکم ایرادی ندارد و برای خود نیز این حق را محفوظ میدانم»، و استدلالات خود در دفاع از آنرا هم طرح بکنید. اما نمیتوانید از من توقع مشابهی داشته باشید، برای من در صورت وجود ارتباط و تعهد عاطفی، حتی فکر کردن به دیگران نوعی خیانت محسوب میشود چه رسد به برسی شرکای احتمالی. کلـا من موضع ِ رمانتیکی دارم، شما موضع پراکتیک... و در آخر باید بپذیریم که هرکس به معیارها و سنجههای شخصی خود برای همنشینی و جفتگزینی محق است.
