نخست اینکه من مطمئن نیستم این ترکیه، شایسته اینهمه تعریفی که معمولا ازش میکنیم باشه. مثلا همین نژادپرستی ای که نتیجه اش شده رفتار فاشیستی با کردها، قابل چشم پوشی نیست. در ترکیه ی امروز هم همچنان نژادپرستی وجود داره، خیلی هم افتخار میکنند بهش. هیچ روزنه امیدی هم برای از بین رفتن این تفکر وجود نداره.دولت ترکیه با اینکه کشتار ارامنه در دوران عثمانی رو قبول میکنه ولی اونو بعنوان نسل کشی به رسمیت نمیشناسه و حاضر نیست دل ارمنستانیها رو بدست بیاره. رفتار قرون وسطایی با کردها همچنان ادامه داره. منظورم اصلا شما نیست. دردم میاد وقتی یه عده طوری درباره ترکیه صحبت میکنند انگار ما گوه ترکیه هم نیستیم! اینقدر این ملیگرایی فاشیستی ترکها تهوع آوره که گاهی دوست دارم یک قدرت بزرگتر انتقام ارامنه و کردها رو از اینها بگیره. :| ترکیه خودبخود باعث تقویت پان ترکیسم در ایران هم میشه.
در مورد موفق شدن آتاتورک در سکولاریزه کردن دولت در ترکیه و مدرنیزاسیون و اینها، به نظر من یکی از مهمترین دلایلش همون متصل بودن به اروپا هست. در مورد نقش مذهب هم خب بله. فکر میکنم ما هم اگر علی و حسین و مهدی رو نداشتیم شاید مذهبیون نمیتونستند با علم کردن اینها، سکولارها رو از جایگاه قدرت بیرون کنند. ولی خب این معنیش این نیست که سنیها از شیعه ها تعصب کمتری دارند یا لیبرال ترند مثلا!
فکر میکنم نفت هم عامل کوچیکی نباشه. درآمد بادآورده ی نفت کم کمک نکرده به بقای ج. ا. . با وجود نفت هست که این بی عرضه ها توانسته اند دوام بیاورند. در ترکیه نفتی وجود ندارد. پس برخلاف ایران در ترکیه حکومتِ یک مشت آخوند بیسواد خودبخود با مشکل روبرو خواهد شد.
به نظر من اینکه روی کار اومدن ج. ا. رو نشونه شکست کامل پهلویها بدونیم هم درست نیست. پهلویها تاثیر خودشون رو گذاشتند و ج. ا. هم نمیتونه این تاثیری که بر مردم گذاشته شد رو پاک کنه.
پ.ن: اینها تراوشات ذهنی من بود برای باز کردن جنبه های مختلف بحثِ احتمالی!!
پاسخ با گفت‌آورد