من خود را منتقد فرهنگ غرب میدانم: نگاه از بالا به دیگران، بیگانگی با کار، ازخودبیگانگی، سرمایهداری و کل دستگاه عریض و طویل سرکوب و تحریفی که با آن آمده و ... اما در قیاس فرهنگ، جامعه، سنت و دیسکورس موجود در جامعهی ایران و غرب، دومی جلوتر، بهتر و آیندهی بدیهی شکست اولیست. ما باید از آنچه در غرب هست فراتر برویم، اما راه عبور از آن رسیدن به آنست نه توجیه ضعف و حقارت و فلاکت خودمان با حواله دادن تمدن غرب به آشویتس و هیروشیما... همین ننگ ِ تا ابد چهرهگلگون کُن ِ نازیسم را امروز در آلمان با بیزاری و شرم و رقت به خاطر میآورند، در ایران با شور و اشتیاق و حسرت.

















































پاسخ با گفتآورد