خب حالا یک نکته ای وجود داره،اگر گرانی، تورم و تحریم رو از بین ببرند(که به دلیل دیدگاه ایدولوژیک و بی توجه بودن به نظر متخصصین امکانش کمه) مطالبات آزادی خواهانه مردم تشدید میشه اگر اراده به سرکوب این مطالبات باشه نیاز به حاکمیت متمرکز و سرکوب صدای مخالف هست که در نهایت باز باعث بی توجهی به نظرات متخصصین و فرو رفتن در مشکلات اقتصادی میشه.نوشته اصلی از سوی SAMKING
این فکر خوش بینانه از کجا میاید؟ از اینجا که بیشتر همان کسانی که روزهای نخست ریختن به خیابان، مخالف حکومت نبودند، بلکه مخالف احمدی نژاد بودند!
برای دگرگون کردن حکومت باید مردمی داشته باشیم که مخالف نظام باشند نه احمدی نژاد هایی که هر چهار سال میتوانند با دیگری عوض شوند.
دقیقن!
همین گرانی و تورم و تحریم را از بین ببرند، دیگر چه کسی در ایران خواهان تغییر خواهد بود؟همه (اکثریت) قربان صدقه نظام و آقا هم میروند!!کی؛ دلش انقلاب میخواهد؟(بدونِ آن تضاد شدید)
اکنون چه کسی میتواند بگوید "تعلقات ایدئولوژیکی" بد است؟!!!!!!!!
در آن زمان، کسی که انگیزه اش برای مخالفت با حکومت "تعلقات ایدئولوژیکی" نیست میخواهد چه کند؟ به تصمیم اکثریت نادان برای مخالفت نکردن با حکومت احترام میگذارد؟
یا همچنان مخالف حکومت باقی میماند؟
یعنی در بلند مدت بین محدود کردن آزادی و ضعف اقتصادی در یک حکومت رابطه وجود داره،جمهوری اسلامی هم بین این دو راهی گیر کرده،اگر وضعیت اقتصادی مردم رو بهتر بکنه مجبور به دادن آزادی هست و برای محدود نگه داشتن آزادی مجبور هست این وضع اقتصادی رو تحمل کنه.
سردمداران جمهوری اسلامی البته فکر میکنند با کمک نیروی ایدولوژیک سیاسی،مذهبی و پلیس و... میتونند این عدم توازن رو طولانی کنند ولی نمونه های مشابه نشون داده که احتمال عدم موفقیت و سرنگونیشون خیلی بیشتره.
بنابراین بیش از اینکه تغییرات ایدولوژیک باعث سرنگون شدن حکومت ها بشد این ناکارآمدی خود اونهاست که باعث براندازی میشه.
پاسخ با گفت‌آورد