بحث کمی «عملیتر» از گفتههای شماست.
نخستین چیزی که باید در چنان شرایطی تغییر داد «دموکراسیخواهیست». وقتی نظام مستقر را برآمده از ارادهی ملی بدانیم آنرا یکشبه از تئوکراسی ِ فاسد و روبه زوالی که در میان بیآبروترین دولتهای موجود در جهان است بدل به دولتی دموکراتیک و منتج از خواست مردم کردهایم. من با دموکراسی نیز مشکل دارم و آنرا برای رسیدن به ازادی حقیقی کافی نمیدانم، اما هرگز موافق سرنگونی دموکراسی به سود سیستمی الیتیست نبودهام و نیز هماکنون نیستم. حکومت هرگز مشروعیت لازم برای بدل شدن به تریبون حقیقت را ندارد، اگرهم موضع ما بر حق، اما در تعارض با ارادهی مردم است، بهتر است حقانیت آنرا جای دیگری بجز حکومت اثبات بکنیم، و کاری به نظام دموکراتیک و مردمپسند موجود نداشته باشیم.