نوشته اصلی از سوی
محمد
میدونم عزیز. من هم میدونم ایشون سواد بالایی داره.از همون اولین پستی که توی تاپیک اثبات خدا نوشت فهمیدم. اما راهش رو اشتباه انتخاب کرده
امیدوارم به خودش بیاد!
نوشته اصلی از سوی
Alice
بزرگی می فرماید :
هشت حرف است که اندر فارسی ناید همی
تا نیاموزی نباشی اندرین معنی معاف
بشنو اکنون تا کدام است آن حروف و یاد بگیر
ثا و حا و صاد و ضاد و طا و ظا و عین و قاف
یعنی هر لغتی که اینارو داشت فارسی نیست؟؟؟
نوشته اصلی از سوی
Alice
روی هم رفته آری ؛ یا تورکی است یا تازی و ... !
هرآینه مزدک میگفت هر واژه ای هم که "همزه" داشت باز
پارسی نیست که خودم چندان با این گفتار همسو نیستم !
ولی خب ، چون الفبای عربی 28 حرف است (اگر الف را حرف
به شمار نیاوریم) در مدرسه های آنجا همزه (ء) را نخست به
دانش آموزان میاموزند ؛ پس چون در الفبای آنان یک همزه هم
هست و در الفبای ما نیست میتوان گفت کمابیش هر واژه ای
که همزه هم داشت عربی است !
جدای این نیاکان اسلام‌زده ما هم اندکی فروگذاری اینجا و آنجا کرده‌اند و برخی واژگان را با این واته‌های تازیک نوشته‌اند، مانند:
صد —> سد؛ سددرسد واژه پارسی است و چهره‌ی درست آنرا در "سده" داریم.
طهران —> تهران؛ یک زمانی بیکار بودند نام شهرهای ایران را هم با اینها مینوشتند.
طپش —> تپش (از تپیدن)؛ همان تپش دل را گویند. همچنین واژه "طب" هم نادرسته و همان "تپ" میباشد که با از همین ریشه گرفته شده.
ارسطو —> ارستو؛ نام یونانی است، پیوندی به تازیان ندارد!
طوفان —> توفان؛ به گرایند بالا پاریس است و توفان باید نوشت.
حتی —> هتا / هاتا؛ خوانش درست آن "هاتا" است، ولی در گذر زمان واژگان می‌سایند و پس "هتّا" درست است.
صدا —> سدا؛ واژه پارسی است، نباید "صدا" نوشت!
...
در کنارش، واته "ث" خود پارسی است و همان سدای th در انگلیسی را دارد.
در زبان پارسیک کهن آنرا میخواندند و در نامهای "تهمورث" و کیومرث" همچنان داریم‌اش.
آغازگر جُستار
پاسخ با گفت‌آورد