سخن بر سر این نیست که شما بپذیرید توضیحتان نادرست است، منظور از این جمله که: "چه اتفاقی باید بیفتد که شما بپذیرید توضیحتان نادرست است" این است که: "در صورت رخ دادن چه حادثه ای حرف خود را پس می گیرید".خب نیازی نیست که من بپذیرم توضیحم نادرسته،بلکه به عکس اول باید ثابت بکنم توضیحم درسته،این یه اصل منطقیه،نیست؟:
شما یک پدیده دارید که می خواهید تفسیرش کنید، فرض می کنیم در تفسیر آن موفق بودید، اما تفسیر شما باید یک پیش بینی هم به همراه داشته باشد تا "علمی" شود، و آن پیش بینی برای همگان قابل آزمایش یا قابل "ناراستی آزمایی" باشد. به طور دقیق تر، از تفسیر شما منطقا باید گزاره هایی استخراج شود که قابل آزمایش و بنابراین راستی آزمایی (و معادلا ناراستی آزمایی) باشند.
اما مشکل توضیحات فرگشتی این است هیچ پیش بینی ای نمی کنند. فقط بعد از اینکه حادثه رخ داد، یک نفر با تخیل قوی، مینشیند برایش توضیح فرگشتی می بافد، و معلوم است که بالاخره دیر یا زود موفق هم می شود.
توضیحات فرگشتی را (به لحاظ قدرت پیش بینی) مقایسه کنید با تفسیر بیضی بودن مدار سیارات توسط "قانون جاذبه توسط نیوتون".
پاسخ با گفتآورد