جهانبینیِ زندگی

[iranbanoo]

خیر نمیدونه یا درست تر بگم آگااهانه نمیدونه
البته اگر مثال بزنید خیلی موضوع شفاف تر میشه
مثلا بین این فریزه که شخص از چیز دردناک دوری میکنه و اینکه من میدونم من وجود دارم خیلی تفاوت هست.
دقیقا این چیزی که شخص میدونه چی هست و چه اثباتی براش وجود داره؟آیا از بدو تولد اینطوره؟

با این همه باید دانست که چون برای ما دریافت اینکه یک چیز میتواند هم باشد هم نباشد بنداشتیک نیست، به این چم هم
نیست که چنین چیزی به خودی خود ناشدنی است. برای نمونه در فیزیکی کوآنتومی داریم که یک چیز میتواند همزمان هم باشد هم نباشد

دوستان اینکه منشاش از چه چیز بوده به هر حال ابزار شناخت است و حاصل از تعقل و یا غریزه نیست.بلکه به هر صورت به صورت یک قوه ی شناخت برای ما وجود دارد و میتواند به ما در رسیدن به حقایق کمک کند.

ببینید یک مثال دیگر که جزو بدیهیات است و عقل فرد بدون درگیری از آن اگاهی دارد این است که(آنچه که هست,هست)
خوب حالا فرض کنید شما 3 سالتان است و مادرتان به شما میگوید برو و ماشین اسباب بازیت رو از آنجا بیار.
آیا یک بچه ی 3 ساله می اندیشد که این ماشین اسباب بازی حقیقتا وجود دارد یا ممکن است توهم من باشد؟؟؟:)))
نه...
میداند که اسباب بازیش آنجاست و برش میدارد.یعنی شناخت از اینکه آنجا چیزی هست ,هست را فطرتا میداند و نه از روی تعقل یا غریزه