مغز انسان دارای
دو قسـم حافــظـه‌ی كوتاه مدت و بـلــنــد مدت است كه موارد را بصورت
جــداگــانه ، بر حـسب نـیـاز یا نوع پردازش ظبط میكند ،برای مثال
بـسـیـاری از مـوارد
مانند نام، هویت، شناخت‌ها و..مجموعه‌ای از
توافقات (۱)جهت شناسایی از جانب نهادهای مختلف اجتماعی هستند كه در
حافظه‌ی بلند مدت شـما
چكیده‌ها یا كلیاتی از آنها بصورت دائمی یا
نیمه دائـمـی (اكثرا نیمه‌دائمی)ظـبط میشود
و همواره در
دســــت‌رس شما خواهد بود . حافظه‌ی كوتاه مدت شما تقریبا همواره
اپ
دیت میشود ..!
گویا اطلاعات بدون تغیر هم توسط خود به نوعی باز
پرازی یا « تائید لازم » می‌شوند.
اگر شنیده باشید می‌گویند زبان
یا ریاضی یا... فرار است ، یعنی اگر تكرار نشود مدتی
طولانی در ذهن
نمی‌ماند ، پس باید دائماً باز پردازی(تمرین)شوند تا به مرور و بر حسب
طریقه‌ی استفاده به حافظه‌ی بلند مدت شما برود..
برای مثال شما
زبان مادری خود را فراموش نمی‌كنید ، اما زبان انگلیسی را كه در
یك
اموزشگاه اسلامی - الهی اموخته باشید با سرعت نور از یاد می‌برید
!!
علت ان است كه اطلاعات در حافظه‌ی كوتاه مدت(كه دو سوم حجم كامل
حافظه‌ی انسان
را تشكیل می‌دهد) دائماً بروز میشود و اطلاعات
بی‌استفاده یا تغیر یافته را بصورت خودكار
به بایگانی مغز بفرستد
.( پس شما باید این اطلاعات را مورد استفاده جلوه بدهید تا
به
بایگانی مغز نرود=تمرین كنید ) بایگانی مغز جایی است كه
ریز
تمامی اطلاعات ،خوداگاهی‌ها و ناخوداگاهی‌های! شما در آن‌جا بصورت
فشرده ، اما دقیق ذخیره شده است. گویا تنها قسمتی از اطلاعاتِ خودآگاه
ذخیره شده این بخش در دست‌رس انسان است. بخش خودآگاه همان اطلاعات
بی‌استفاده ، یا تغیر یافته‌ی قسمت بلند مدت
حافظه است ، كه به این
بایگانی وارد شده است ، برای مثال شما تنها تك تصاویر مبهمی از زندگی
مالوف خود در دوران كودكی دارید. دوران كودكی شما بصورت كامل هویت
شما را تشكیل می‌دهد ، اما شما تنها تصاویر مبهمی از آن دوران در
حافظه‌ی بلند مدت
شماست..! مابقی اطلاعات در بخش(؟)بایگانی اطلاعات
ذخیره شده است. همانطوركه
گفتم تنها خوداگاه ذخیره شده در این بخش
برای شما قابل دست‌رس است، یعنی آن سعی شما برای بخاطر اوردن مسئله‌ای
كه پیشتر به یاد داشته‌اید ، سعی در بازگرداندن اطلاعات
از بایگانی
، به بخش كوتاه مدت حافظه است.اما اطلاعات ناخوداگاه همان‌هایی هستند
كه
ما نمی‌دانیم آیا براستی وجود دارند ، یا كلك و دروغ
پردازی..!!
آن‌چه معمولا به عنوان بایگانی ناخوداگاه شناخته میشود
، بخشی كلان از اطلاعاتی است
كه در سراسر عمر به مغز مخابره شده
است ،اما انسان به این بخش دسترسی ندارد !
این بخش در حقیقت جایی
است كه تمامی سیگنال‌های ارسالی(یا اكثریتی از آنها را)در خود جای
داده است.
برای مثال:«« شما ۱۰ سال پیش ، در فلان روز و فلان تاریخ
در برگی از روزنامه‌ای گم‌نام ، واژه‌ای دیده‌اید ، اكنون خط، نوع
نوشته، معنا و شكل ان واژه ( و تمامی دیگر جزئیات) در این
بخش قرار
دارد .»»
باز هم مثال:«« ۱۵ سال قبل از خیابان شریعتی عبور
می‌كردید ، اتومبیلی از جلوی شما عبور كرده است كه شما
فقط آنرا
دیده‌اید ، حتی توجه هم به ان نكرده‌اید ، مدعیان می‌گویند شماره‌ی
پلاك آن اتومبیل در ذهن شما قرار دارد ، حتی برخی
می‌گویند
می‌توانید تمامی سرنشینان ان‌را (كه شاید چند دهم ثانیه آنها را
دیده‌اید )
پس از ۱۵ سال شناسایی كنید.»»!!
خلاصه‌ی سخن
آن‌كه اطلاعات شما دائماً ادیت می‌شوند و هرگز انبار نمی‌شوند ،
از
ان گذشته حجم اطلاعات ذخیره شده به سختی می‌تواند به یك پنج‌ام حجم
كامل
حافظه‌ی شما برسد ، یعنی تمام خاطرات زندگی شما حجمی را تشكیل
می‌دهد
كه مثلا(نسبت به كل حافظه)۱۰۰ كیلوبایت هم نمی‌شود..!!
و از همه مهمتر آن‌كه بخش بایگانی ، در دو حافظه‌ی بلند مدت و
كوتاه مدت ، تعریف
نمی‌شود.
پ.ن:حال شما نگران چه هستید؟
می‌ترسید نام دو خواننده و بازیگر را حفظ كنید
مغزتان منفجر شود؟
نترس باباجان! كمی بكار بینداز این مغز نداشته
را
آغازگر جُستار
پاسخ با گفت‌آورد