داریوش/اجازه
کوه می ذارم رو دوشم رخت هر جنگ رو می پوشم
موج از دریا می گیرم شیره ی سنگ رو می دوشم
میارم ماه رو تو خونه می گیرم باد رو نشونه
همه ی خاک زمین رو می شمارم دونه به دونه
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
دنیا رو کولم می گیرم روزی صد دفعه می میرم
می کنم ستاره ها رو جلوی چشمات می گیرم
چشمات حرمت زمینه یه قشنگ نازنینه
تو اگه می خوای نذارم هیچ کسی تو رو ببینه
چشم ماه رو در میارم یه نبردبوم میارم
عکس چشمتو می گیرم جای چشم اون می ذارم
آفتاب رو برش می دارم واسه چشمات در می ذارم
از چشمات آینه می سازم با خودم برات میارم
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
نوشته اصلی از سوی کافر
من برعکس وقتی حالم خوب نیست هوای آهنگای داریوش رو می کنم و حالم به جای آروم شدن حالم خراب تر میشه ! بیشتر ترانه هاش غمگین هست به خصوص ترانه ی آزادیش که دکلمه می کنه با اون سوز آهنگی که تنت رو می لرزونه ...
پاسخ با گفت‌آورد