یک نکته گیرا درباره حکومت‌های رسما دیکتاتوری این است که اگر وضعیت و شرایط بد بود مردم میدانند که دولت گناهکار و مقصر است، ولی در دولت‌های "دموکراسی‌نما" مانند ایران خودمان همیشه این گمان و شک که شاید اندکی هم راستی در کارشان باشد و برای نمونه شاید مردمنوشته اصلی از سوی Russell
ایران براستی ا.ن. را رییس جمهور کرده باشند میرود. فکر میکنم برای همین هم باشد این اندازه ج.ا. دوست دارد ظاهر قضیه و انتخابات را همیشه پرشکوه نگه دارد.
این شاید و نشاید و ناباوری به خود یکی از بهترین راههای پیشگیری از واخواست (اعتراض) مردم است. بجای آن اگر امروز شاهنشاهی خودکامه بود ما میدانستیم مقصر کیست: شاه
از همینرو حکومت‌های خودکامه و استبدادی در جهان امروز ناخودآگاه میدانند که باید یک دست‌کم پذیرفتنی‌ای از هوتاد (کیفیت) زندگی را برای همه فراهم کنند، اگرنه سر و سدای مردم در میاید.
پاسخ با گفت‌آورد
